________________
marकथा विरहजनितान्यान कुर्मणा, विलपन्तीं पिलाप कुणा 'णावयासह' न पश्यति तथा कि खलु त्वमपि हे निनरक्षित ! मां रुदती यापद पिलपन्ती 'गावयाखति' न पश्यसि ' एप सा रत्नद्वीपदेवता सोपारम्भ वदति स्मेति ।
ततः खलु तदनन्तरम्-भय प्रररितमानस निनरक्षित विज्ञाय सा यद्वदति उद्गाथाष्टकेनाहणावयस्खसि ) यह तो निश्चित है कि में परिले से जिनपालित के लिये अनिष्ट, अकान्त, अप्रिय, अमनोज्ञ एवं अमनोम-मनः प्रतिकूलवा रही हू और जिनपालित भी मेरे लिये सदा अनिष्ट' अकान्त आदि रूप पना रहा है, मैं तो जिन रक्षित के लिये ही सदा इष्ट आदि रूप रही हूँ और जिनरक्षित मेरे लिये इष्ट आदि रूप सदा रहा है तो हे जिन रक्षित ! यदि मुझ रोती हुई आक्रन्दन करती हुई, शोक करती हुई विरह जनित आर्तध्यान करती हुई और विलाप करती हुई की और जिन पालित नही देखता है तो क्या तुम भी मुझ रोती हुई यावत् विलाप करती हुई की ओर नहीं देखते हो (तएण सा पवररयणदीवस्स देवया ओरिणो जिणरक्खियस्स मण नाऊण वधनिमित्त उरिमागदिय दारगाण दोण्डपि ॥१॥) इस तरह उस रयणादेवी ने ताने मारते हुए जब कहा तर जिनरक्षित का मन चलायमान हो गया। इस स्थिति में जो कुछ उस ने कहा वह मूत्रकार आठ गाथाओं इठे ५, जइण मम जिणपालिए रोयमाणी, कदमाणी, सोयमाणी तिप्पमाणी, विलवमाणी,णावयक्खा,किण्ण तुम जिणराक्खिया! मम रोयमणि जाव णावयक्खसि)
એ વાત તો ચોકકસ પણે કહી શકાય કે હુ શરૂઆતથી જ જીનપાલિતને માટે હમેશા અનિષ્ટ, અકાત, અપ્રિય, અમનેશ, અને અમનમ-મનને પ્રતિ કૂળ જ બની રહુ છુ અને જીનપાલિત પણ મારા માટે હમેશા અનિષ્ટ, અકાત વગેરે જ રહ્યા છે હુ તો જનરક્ષિતને માટે હમેશા ઈષ્ટ વગેરે રૂપમાં રહી છુ અને જીનરક્ષિત મારે માટે ઈષ્ટ વગેરે રૂપમાં સદા રહી છે ત્યારે હે જીનરક્ષિત ! મને જે રડતી, આફર કરતી, શેક કરતી, વિરહમાં આર્ત્તધ્યાન કરતી અને આ રીતે વિલાપ કરતી કે જીનપાલિત મારી સામે જોતા નથી તે શુ તમે પણ મને રડતી યાવત વિલાપ કરતી જોતા નથી
(तएण सा पवररयणदीवस्स देवया ओहिणा ३ जिणरक्खियमण ना ऊण वधनिमित्त उवरिं मागदिय दारगण दोण्हपि "१"॥)
રયણ દેવીએ એ પ્રમાણે કટાક્ષ યુક્ત વચને કહ્યા ત્યારે જનરક્ષિતનું મન ડગમગવા લાગ્યું આવી પરિસ્થિતિમાં જે કઈ તેણે કહ્યું તે કર આઠ
