________________
__ अनगारधर्मामृतवाणी टीका १०८ काशिराजशस्त्रनृपवर्णनम् योग्यताराहित्यरूप श्रुत्या शब्दत कर्णगोचरीकृत्य, निशम्य अर्थतोऽवगव्य, 'आ सुरुत्ते' आशुरुतः झटितिकोधाविष्टः, 'तिवलिय' विवलिका-रेखानयाभिव्यक्ति कारिका, ' भिउडों' भृकुटि वक्रीभूतभ्रुव, ललाटे-भाले सहत्य-मानध्य-एववक्ष्यमाणप्रकारेण, अवादीत्-अय खलु यूय ' कलायाण' कलादाना-लामाददत इति कलादा' स्वर्णकारास्तेषां के भरथ ? न कोऽपीत्यर्थे। ये खलु यमस्य कुण्डलयुगलस्य नो शक्नुथ सन्धि सघटयितुम् । ये खलु सुवर्णकारास्ते कलामात्र सुबर्णमादाय तद् वितत्य राजादीना मनोहर कनकमयमाभूपणादिक रचयन्ति यूय तु त्रुटितस्य सुवर्णसन्धेः सबोजनेऽप्यसमर्थाः स्थ तर्हि कलादाकुलोद्भवायूयमिति कथं सोच्चा णिसम्म आतुरुत्ते तिवलिय भिउडी निडाले साहट्ट एव वयासी) इस प्रकार उस सुवर्णकार श्रेणी के मुग्व से इस बात को सुनकर और उसे विचार कर वह कुभक राजा उस पर झटिति क्रोध से लाल पीली आखों वाला हो गया-और भ्रकुटि को मस्तक पर चढाकर इस प्रकार घोला ( से केण तुम्भे कलायाण भवह ? जेण तुम्भे इमस्स कुडल जुय लस्सनो सचाएह सधि सघाड़ेत्ता ?)जब तुम लोग इस कुडल युगल की सधि को ही नहीं जोड सकते हो तो फिर तुम सुवर्णकार कैसे ? जो सुवर्णकार होते हैं वे तो कलामात्र (थोढा) भी सोनेका पसार कर ऐसे २ आभूषण उसके घना देते है जो राजादिकोके मनको भी हरण कर लेते हैं।
तुम लोग तो टूटे हुए सुवर्ण की सधि को भी जोडने मे अक्षम बन रहे हो तो फिर कैसे हम तुम्हें सुवर्णकारों के कुलो में उत्पन्न हुआ
तएण से कुभए राया तीसे सुबन्नगारसेणीए अतिए एयमट्ठ सोच्चा णि सम्म आसुरुत्ते तिवलिय भिउडी, निडाले साह एव वयासी)
આ રીતે બનીઓના મુખેથી આ વાત સાંભળીને અને તે વિષે ખરેખર વિચારીને કુભક જાજા તેઓને ઉપર ખૂબજ ક્રોધથી લાલ પીળા થઈ ગયા અને ભમ્મર ઉચી ચઢાવીને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યા
(सेकेण तुम्भे क्लायाण भाइ ? जेण तुम्भे मस्स कुडलजुयलस्स नो सचाएह सधि सधाडेत्तए १)
- તમે આ બને કુડળોને તૂટેલા સ વિભાગને જ સ ધી પાકવામા અને મર્થ છે ત્યારે તમે સુવર્ણકાર કઈ રીતે છો ! જેઓ સુવર્ણકાર હોય છે તેઓ તે કલા માત્ર પણ ન હોય તેને ફેલાવીને એવા એવા ઘરેણાઓ તૈયાર કરી આપે છે કે જેનાથી રાજાઓના મન પણ પ્રસ ન થઈ જાય છે
તમે લોકે ત્યારે તૂટેલા સેનાને સાધે પણ જોડી શકતા નથી ત્યારે भने, तभने सुवर्ण सना
शु भेदा ४या मापारे भानी ? (मुत्र