________________
मनगारधर्मामृतवपिगी टीका अ ७ धन्यसार्थवाहचरितनिरूपणम् दत्-एव खलु यय हे तात ! अतीते पञ्चमे सवत्सरे अस्य मित्रज्ञातिप्रभृतेः, चतमृणा च स्नुपाणा कुलगृहवर्गस्य 'जाय ' यावत् पुरतः पञ्च शाल्यक्षतान् दत्वा कथितवन्तः-हे पुत्रि ! त्वमेतान् पञ्चशाल्यक्षतान सरक्षन्ती सगोपायन्ती विहरति । ततः खलु अह युष्माकमेतमर्थ प्रतिशृणोमि प्रतिश्रुत्य तान् पञ्चशाल्पक्षवान् गृहामि, गृहीत्वा-एकान्तमपक्रामामि, तत खलु तदा मम मनसि अयमे तद्रूप आध्यात्मिक विचार यायन्मनोगतः सक्ल्पः समुदपद्यत एव खलु 'तायाण' एव वयासी एव खलु तुम्भे ताओ ! इओ अईए पचमे सवच्छरे इमस्स मित्तनाइ० चउण्ह य सुण्हाण कुल जाव विहरादि ) उन पांच शालि अक्षतो को हाथ में लेकर धन्य सार्थवाह ने उसे शपथ दिलाई-और दिलाकर उससे ऐमा पूछा पुत्रि । कहो-ये पाच शालि अक्षत वे ही हैं था और दूसरे है ? हम प्रकार धन्य सार्थवाह के कथन को सुनकर उज्झिताने उससे ऐसा कहा हे तात ! आपने आज से गत पाचव वर्ष में मित्र जाति आदि परिजनों के और अपनी पुत्रवधुओ के कुल गृह वर्ग के समक्ष पाच शालि अक्षतों को देकर ऐसा कहा था-हे पुत्रि । तुम मेरे इन पाच शालि अक्षतों की रक्षा करती रहो-इन्हे उपद्रवों से पचाकर सुरक्षित रखो- (तएण अह तुम्भ एयमह पडिसुणेमि पडिसुणित्ता ते पच सालि अक्खए गेहामि गिद्वित्ता एगतमवकमामि-तरण मम इमेयाख्वे अज्झथिए जाव समुप्पजिस्था) मैंने आपके इस कथन को स्वीकार कर लिया था। और उन पांच शालि अक्षतों को ले लिया सत्यवाहे एव वयासी एव खलु तुब्भे ताओ ! इओ अईए पचमे सवच्छरे इमस्स मित्तनाइ चउण्हय सुण्डाण कुठ जाय विहरा हि)
તે પાચ શાલિકને હાથમાં રખાવીને ધન્યસાથે વાહે તેને શપથ (સમ) આપીને ફરી પૂછ્યું કે હે પુત્રિ I બેલે, આ પાચે શાલિકણે મારા આપેલા જ છે કે બીજી આ રીતે ધન્યસાર્થની વાત સાંભળીને ઉન્નિતાએ તેમને કહ્યું-“હે તાત ! આજથી પાચવર્ષ પૂર્વે મિત્ર જ્ઞાતિ વગેરે પરિજનો તેમજ ચારે પુત્રવધૂઓના સગાવહાલાઓની સામે મને પાચ શાલિક આપતા તમે કહ્યુ હતુ કે હે પુત્રિ ! તમે મારા આ પાચ શાલિકની રક્ષા કરે અને એને ઉપદ્રવોથી બચાવે
(तएण अह तुम्भ एपमट्ठ पडिसुणेमि, पडिमुणित्ता ते पचासालि अमर गेण्हामि, गिण्डित्ता एगतमवककमामि-तएण मम इमेयारूवे अज्झथिए जान समुप्पज्जित्था)
મે તમારી આજ્ઞા પ્રમાણે તે માલિકણે લઈ લીધા ત્યાર બાદ હુ