________________
ફેર
शाताधर्मकथासूत्रे
जरा वा वृद्धावस्था वा शरीररूपविनाशिनी, शरीर ना (वर्तमान शरीर ) 'अइव यमार्ण' अतिपत तम् = आत्मनः सकाशात् सर्वथा वियुज्यमान निवारयसि ततस्तदा खल अह तब बाहुच्छाया-परिगृहीतः भुजबलमाश्रितः सन् विपुलान् मानुष्यान् कामभोगान् भुञ्जानो विहरामि = गृहे वत्स्यामीत्यर्थः ।
"
ससाराऽऽसक्तस्य जरामरणादि दुःखक्षयो न भवतीति संसारस्वरूपमिह सक्षेपेण निरूप्यते-आत्मकल्याणार्थी जनः खल्वेव विभावयति-
एतत् खलु ससारसुख तुच्छम् अस्मिन् ससारे कर्मवशवर्तिन प्राणिन केवल मरणाय जायन्ते, म्रियन्तेऽपि जननायैव यावन्तः कामभोगास्ते क्षणभङ्गुरा कर सकते हो तथा शरीर के स्वरूप को विनाश करनेवाली आती हुई जरावस्था को निवारण कर सकतें होवें या नियमत. आत्मा के साथ सर्वथा वियुज्यमान इस शरीर को आप रोक सकते होवें (तएण अह तव पाहुच्छाया परिग्गहिए विउले माणुस्सए कमभोगे भुजमाणे विहरामि) तो मैं आपकी भुजच्छाया का सहारालेकर विपुल मनुष्यभवसम्बधी कामभोगों को भोगता हुआ घर मे रह सकता हूँ । ससार में आसक्त हुए प्राणी के जरा मरण आदि के दुखो का क्षय नहीं होता है इसलिये ससार का स्वरूप सक्षेप से यहाँ निरूपित किया जाता है जो आत्मकल्याण के अर्धी मोक्षाभिलाषी जन होते हैं वे इस प्रकार से विचार करते है - यह सासारिक सुख तुच्छ है । इस ससार में कर्म वशवर्ती हुए प्राणी केवल मरण प्राप्त करने के लिये ही जन्मते हैं और जन्म धारण करने के लिये ही मरते है। जितने भी कामभोग
મારાથી દૂર કરી શકેા છે, તેમજ શરીરના સ્વરૂપને નષ્ટ કરનાર ઘડપણને મટાડી શકે છે, આત્માથી વિચેગ પામતા આ શરીરને તમે વિયુકત થવા નહિ દો तएण अह तब बाहुच्छाया परिभाहिए विउले माणुस्सर कामभोगे भुजमाणे विहरामि ) ते हुतभारी माहुभोनी छायामा रडीने पुण्डण मनुष्य ભવના કામભાગે। ભાગવતા ઘરમા જ રહી શકું તેમ છુ સ સારમા આસ ક્તિ રાખનાર પ્રાણીના જરા ( ઘડપણું ) મરણ વગેરે દુખે ને ક્ષય થતા નથી તેથી અહી ટ્રકમા સ સારના સ્વરૂપ વિષે ચર્ચા કરવામા આવે છે જે આત્મ કલ્યાણ ને જ ખનાર મેાક્ષાભિલાષી જન હેાય છે, તેઓ આ પ્રમાણે વિચાર કરે છે. આ સ સારનુ સુખ નગણ્ય છે આ સસારમા ક વશ થઈને જીવ નારા પ્રાણીઓ ફક્ત મરણ પ્રાપ્ત કરવામાટે જ જન્મ પામે છે, અને જન્મ મેળવવા માટે જ મૃત્યુને ભેટે છે. સસાર ના જેટલા ફામ ભોગે છે તે
