________________
ज्ञाताधर्मकथाम
मालुकाकक्षकं च 'अणिमिसाए' अनिमेषया निश्चलया 'दिट्ठीए' दृष्टया 'पेहमाणी २' प्रेक्षमाणी २ - पुनः पुनः पश्यन्ती 'चिड' तिष्ठति ॥ ११ ॥
६९८
भूलम् — तरणं ते सत्थवाहदारगा अण्णमवणं सद्दार्वेति सदावित्ता एवं वयासी जहाणं देवानुप्पिया ! एसा वणमऊरी अम्हे एजमाणा पासिता भीया तत्था तसिया उब्बिग्गा पलाया महया महया संदेणं जाव अम्हे मालुया कच्छयं च पेच्छमाणी रचिट्ट, तं भव्विमेत्थ कारणं तिकट्टू मोलुयाकच्छयं अंतो अणुपविसति अणुपविसित्ता तत्थ दो पुढे परियागये जाव पासित्ता अन्नमन्न सदावेंति, सदावित्ता एवं वयासी - सेयं खलु देवाणुप्पिया.! अम्हं इमे वणमऊरी अंडए साणं २ जाइमंताणं कुक्कुडियाणं अंडएसुअ पक्खिवावित्तए तएणं ताओ जाइमंतोओ कुकुडियाओ एए अंडए सएणं पक्खवाएणं सरिक्खमाणीओ संगेवेमोणीओ विहरिस्संति, तणं अहं एत्थं दो कीलामणगा मऊरीपोयगा भविस्संतित्ति कछु अन्नमन्नस्स एयमहं पडिसुणति, पडिसुणित्ता सए मए दासचेडए सद्दार्धेति सद्दावित्ता एवं वयासी गच्छह णं तुभेदेवाणुप्पिया ! इमे अंडए गहाय सयाणं जाइमंताणं कुक्कुडीणं अंडएस पक्खिवह जावतेवि पक्खिति ॥ सू. १२॥
वृक्ष की डाल पर जाकर बैठ गई और बैठी २ वहीं से उन दोनों सार्थवाहदारकों को और मालुका कक्ष की ओर बार बार अनिमिष दृष्टि से देखने लगी । सूत्र । ११ ।
એક ઝાડની શાખા ઉપર બેસી ગઈ, અને ત્યાંથી જ તે અને સાવાડાને તેમજ માલુકા કચ્છની તરફ વારવાર એકી નજરે જોવા લાગી. ાસૂત્ર ૧૧૫