________________
५१०-
----
-----------
-
-
ज्ञाताध क्थसूत्र
दंतलद्धपंचिदिए एवं उटाणकम्म बल वीरिय पुरिसगारपरक्कमसं. जुत्ते मम अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओअणगारियं पव्वइए समाणे समणाणं निग्गंथाणं राओ पुव्वरत्तावरत्तकालसमयंसि वायणाए जाव धम्माणुओगचिताए त उच्चारस्स वा पासवणस्स वा अतिग: च्छमाणाण य निग्गच्छमाणाण य हत्थसंघट्टणाणि य पायसंघट्टणाणि य जाव रयरेणुगुंडणाणि य नों सम्मं सहसि खमसि तितिक्खसि अहियासेसि! तएणं तस्स मेहस्स अणगारस्स समणस्स भगवओ सहावीरस्स अंतिए एयम, सोचा णिसम्म सुभेहि पसत्थेहि अज्झवसाणेहि लेस्साहिं विसुज्झमाणीहि तयावरणिज्जाणं कम्माणं खओवसमेणं ईहावूहमग्गणगवेसणं करेमाणस्स सन्निपुटवे जाइसरणे समुप्पन्ने, एयमटुं सम्मं अभिसमेइ। तएणं से मेहे कुमारे समणेणं भगवया महावीरेणं संभारियपुव्वजाइसरणे दुगुणाणीयसंवेगे आ. जंदयंसुपुन्नमुहे हरिसवमेणं धाराहयकदंबपुप्फ पिव समुस्सियरोमकूचे समणं भगवं महावीरं वंदइ नमसइ वंदित्ता नमसित्ता एवं वयाली-अज्जप्पभिइ णं भंते ! मम दो अच्छीणि मोत्तुणं अवसेसेकाए समणाणं णिग्गंथाणे निसिढेत्तिक पुणरविसमणं भगवं महावीरं वंदइ नमसइ वंदित्ता नमसित्ता एवं वयासी-इच्छामि णं भंते! इयाणि सयमेव दोचंपि, सयमेव पव्वाविउ सयमेव मुंडाविउं जाव सयमेव आयारगोयरं जायामायावत्तियं धम्ममाइक्खिउं। तएणं समणे भगवं महावीरे मेहं कुमारं सयमेव पवावेइ जाव जोयामा. यावत्तियं धम्ममाइक्खइ एवं देवाणुपिया! गन्तव्वं एवं चिंटियव्वं