________________
-
अनगारधर्मामृतवर्षिणीटीका अ १ सू.२८ मेघकुमारस्य भगवदर्शनादिनिरूपणम् ३३५ माणी' क्रन्दन्ती उच्चैःस्वरेण 'निप्पमाणी' ते माना = स्वेदलालादि निःसारयन्ती 'सोयमाणी ' शोचन्ती = हृदयेन शोकं कुर्वती, 'विलवमाणी' विलपन्ती आर्तस्वरेण, मेघं कुमारम् एवं वक्ष्यमाण प्रकारेण अवादीत् उक्तवती ॥मू.२७॥
मूलम् — तुमंसि णं जाया ! अम्हं एगे पुत्ते इट्ट कंते पिए मपणे मणामेधिजे वेसासिए सम्मए बहुमए अणुमए भंडकरंड - समाणे रणे रणभूए जीविय उस्सासए, हिययाणंदजणणे उंबर पुष्पंवदुहे सवणयाए किमंगपुण पसिणयाए ? णो खलु जाया ! अम्हे इच्छामो खणमवि विप्पओगं सहित्तए तं भुंजाहि ताव जाया ! विपुले माणुस्सर कामभोगे जाव ताब बयं जीवामो, तओ पच्छा अहेहिं कालगएहिं परिणयवर वढियकुलवंस तंतुकमि निरावयक्खे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पव्वइस्ससि । तणं से मेहकुमारे अम्मापिउहिं एवं कुत्ते समाणे अम्मापियरो एवं वयासी - तहेव णं तं अम्मयाओ ! जवणं तुम्हे ममं एवं वदह - 'तुमंसि णं जाया ! अम्हं एगे पुत्ते तं वेब जाव निरावयक्खे समणस्स भगवओ महावीरस्स जाव पव्व-इस्स
रोने लगी (कदमाणी ) बहुत जोरसे आक्रंदन करने लगी ( तिप्पमाणी) उसके शरीर से पसीना निकलने लगा - मुख से इधर-उधर लार बहने लग गई, (सोयमाणी ) इस तरह शोक करती और (विलवमाणी) आर्त्त स्वर से विलाप करती हुई (मेहं कुमारं एवं वयासी) मेघकुमार से इस प्रकार कहने लगी | ॥मुत्र २७||
भांडयां (कंदमाणी ) गहु भोटेथी साउंड उरवा साभ्यां ( तिप्पमाणी ) तेभना शरीरैथी परसेवे। वहेवा साज्यो, भांभांथी साग टचस्वा सागी. ( सोयमाणी ) मो प्रमाणे हुःभी थतां भने ( विल्वमाणी) भात स्वरे विसाय रतां धारिली हेवी ( मेहं कुमार एवं क्यासी) भेधडारने या प्रमाणे अहेवा साभ्यां. “ “२७”
સૂત્ર