________________
शाताधर्म कथाङ्गसूत्रे २० क्षणाद्यात्मक्यराहित्ये नेत्यर्थः, विहरमाणः सन् यत्रैव चम्पा नाम नगरी आसीत यत्रैव पूर्णभद्र चैन्यं तत्रैवोपागच्छति, उपागत्य यथा प्रतिरूपं-मुनिजनोचितम् अवग्रहसनराज्ञान अवगृय गृहीत्वा सयमेन तपसा चात्मानं भावयन् विहरति अवतिष्टने। विहार करते करते (जेणेव चंपानयरीजेणेव पुग्णभद्दे चेइए तेणेव उवागच्छइ) जहां बह चम्पानगरी थी और जहां वह पूर्णभद्र नामका चैत्य था वहां आये (उवागच्छित्ता अहापडिरूवं ओग्गहं ओगिणिहत्ता संजमेणं तवसा अप्पाणं भावेमाणे विहरइ) आकर उन्होंने वहां मुनिजनों के अनुरूप वमति की श्रीज्ञा प्राप्त की बाद में संयम और तप से आत्माको वासित करते हुए वे वहां ठहर गये ।
भावार्थ-उस चंपानगरी में ग्रामानुग्राम विहार करते हुए श्री सुधर्मास्वामी अपनी ५०० शिष्य अनगार मंडली के साथ साथ जहाँ वह पूर्णभद्र नाम का चैत्य था वहां आये । ये भगवान महावीर के अंतेवामी थे। जाति एवं वंश से विशुद्ध थे । वल एवंरूपादिसे संपन्न थे । ओजस्वी तेजस्वी वर्चस्त्री तथा यशस्वी थे। चारों
पायों को उन्होंने अपने वश में कर लिया था। इन्द्रियां इन की वा में थी। निद्रा इन्हें सता नहीं सकती थी परीपहों की यह शक्ति नहीं थी जो इन्हें अपने ध्येय से विचलित कर सकें । जीवन की आशा निय यम यात्राना निals ४२ता पाणा विडार ४२ता (जेणेव चंपानयरी
जेणर पुष्णभद्दे चहए तेणेव उवागच्छद) त्यां पानगरी ती भने त्यो पूर्णन नामे ते सत्य तु त्या धार्या. (उवागच्छित्ता अहापडिरूव ओग्गहं
आंगिहिना मजमेणं तवसा अप्पाणं भावे माणे विहरइ) त्या भावाने तमोमे મુનાઓની જેમ વનપાળની આજ્ઞા લઈને ત્યા વસ્તીમાં રોકાયા પછી સંયમ અને તપ વંદે આત્માને ભાવિત કરતા થકા તે ત્યા વિચારવા લાગ્યા.
ભાવાર્ધ -તે ચ પાનગરીમાં એક ગામથી બીજે ગામ પગપાળા વિહાર કરતા કwા નાની પાચ (૫૦૦) અનગાર શિષ્ય મંડલીની સાથે શ્રી સુધર્માસ્વામી જ્યા તે પરબ નામે ચે ય હતુ ત્યા પધાર્યા. એ ભગવાન મહાવીર સ્વામીના અંતેવાસી સંરકે ડના જાતિ અને વિશથી એ વિશુદ્ધ હતા બળ અને રૂપ વગેરેથી એ - ન હતા. એ જલ્દી. તજી , વર્ચસ્વી અને યશસ્વી હતાં. ત્યારે ચાર કષાયો : દમ પાતાના વશમાં કરી લીધા હતા ઈન્દ્રિયે એમની વશવર્તી હતી. ઉંઘ મને તારી નહોતી શકતી અર્થાત અલ્પનિદ્રા લેતા હતા. પરીષહાની એ તાકાત નની કે જે અને પિતાના “યથી વિચલિત કરી શકે. જીવવાની આશા અને
