________________
৩০
भगवतीसूत्रो बहुजनः अन्योन्यम् एवम् उक्तप्रकारेण आख्याति यावत्-भापते, प्रज्ञापयति, प्ररूपयति, 'एवं खलु देवाणुप्पिया ! बहवे मणुस्सा जाव उववत्तारो भवंति' एवं खलु रीत्या भो देवानुपियाः ! वहवो मनुष्या यावत्-पूर्वोक्तमकारेण प्रत्याख्यानादिकं कृत्वा चरमोच्छासनिःश्वासैः कालगताः सन्तः देवलोकेषु देवत्वेन उपपत्तारो भवन्ति, नतु केवलं युद्धे मरणेन, इत्याशयः ॥सू. ५॥
मूलम्-'वरुणे णं भंते ! णागणत्तए कालमासे कालं किच्चा कहिंगए, कहिं उववन्ने ? गोयमा ! सोहम्मे विमाणे, देवत्ताए उववन्ने । तत्थ णं अत्थेगइयाणं देवाणं चत्तारि पलिओवमाई ठिई पण्णत्ता, तत्थ णं वरुणस्स वि देवस्स चत्तारि पलिओवमाई ठिई पण्णता । से णं भंते ! वरुणे देवे ताओ देवलोगाओ
आउखएणं, अवरखएणं ठिइक्खएणं जाव महाविदेहे वासे सिज्झिहिइ, जाव अंतं करेहिइ । वरुणस्स णं भंते! णागसुनकर और देखकर 'बहुजणो अन्नमन्नस्स एवं आइक्खह, जाव परूवेई' अनेक मनुष्योंने आपसमें इस प्रकारसे कहा यावत् प्ररूपणाकी यावत् शब्दसे भाषण किया, प्रज्ञापित किया कि 'एवं खलु देवाणुप्पिया ! बहवे अणुस्सा जाय उववत्तारो अवंति' हे देवानुप्रियो, अनेक मनुष्य इस रीतिसे यावत् प्रत्याख्यानादिक करके चरम उच्छ्वास निःश्वासोंके साथ २ कालगत होकर देवलोकोंमें देवकी पर्याय से उत्पन्न हुए हैं होते हैं और आगे भी होंगे। केवल युद्ध में भरकर कोई देवलोकोंमें देवको पर्यायसे न उत्पन्न हुआ है, न उत्पन्न होते हैं और न आगे भी उत्पन्न होंगे ॥ सू० ५॥ नधन 'वहुजणो अन्नमन्नस्स एवं आइक्खइ, जाव परूवेई' मने भाणुसाये એક બીજાને આ પ્રમાણે કહ્યું, આ પ્રમાણે પ્રતિપાદન કર્યું અને આ પ્રમાણે પ્રરૂપણા ४॥ - ‘एवं खलु देवाणुप्पिया! वहवे मणुस्सा जाव उववत्तारो भवति'
હે દેવાનુપ્રિયે ! અનક માણસે આ રીતે શીલ, ગુણ, પ્રત્યાખ્યાનાદિ કરીને ચરમ ઉચ્છવાસ નિશ્વાસની સાથે સાથે જ કાળધર્મ પામીને દેવલોકમાં દેવની પર્યાયે ઉત્પન્ન થાય છે, ભૂતકાળમાં થયા હતા અને ભવિષ્યમાં પણ થશે. કેવળ યુદ્ધમાં મરીને કઈ દેવલેકમા દેવની પર્યાયે ઉત્પન્ન થયું નથી, અને થશે પણ નહીં. સૂપા
