________________
७७
समय बोधिनी टीका प्र थ्रु अ २ उ २ निजपुत्रेभ्यः भगवदादिनाथोपदेश
-अन्वयार्थ
(गो.) नो (जीवियं) जीवितम् जीवनम् (अभिकंखेज्ज) अभिकांक्षेतजीवनाशां नैव कुर्यादिति । (नोवि य) नापि च (पूयणपत्थर) पूजनप्रार्थकः (सिया) स्यात= नहि परीपहोपसर्गसनद्वारेण सत्काराभिलापी भवेदिति । यतः (मुन्नागारगयस्स) शून्यागारगतस्य (भिक्खुणी) भिक्षोः साधोः (भेवा) भैरवाः =भयानकाः जन्तवः (अब्भत्थं) अभ्यस्ताः अभ्यस्त भावम् (उविति) उपयंति=गच्छंतीत्यर्थः ॥ १६ ॥ -टीका
जनकल्पिको महामुनिः 'गो' नहि ' अभिकंखेज्ज' अभिकांक्षेत्नैवाभिल पेन, उपसर्गाभावः कदा स्यात् येन मे प्राणरक्षणं भवेदिति नाभिलपेत्, किनाऽमिकांक्षेत्-इत्यत आह-'जीवियं' जीवित जीवनम् 'नो वि य' नापि च 'पूणवत्थये सिया पूजन प्रार्थनको भवेत्, घोरत्रिविधोपसर्गसहनेन लोकेषु मम वन्दनसत्कारादिकं स्यादिति प्रार्थकां नैव भवेत् । परीपोपसर्गसंहनेन किं अन्वयार्थ
7
जीवनकी आकांक्षा न करे और न परीपह सहन करने के कारण सत्कार सन्मानकी अभिलापा करे, क्योंकि शून्यगृह में स्थित साधुको भयानक जन्तु से भय नहीं होता है ॥ १६ ॥
टीकार्थ
जिनकल्पिक महामुनि ऐसी इच्छा न करे कि कब उपसर्गका अभाव हो मेरे प्राणोंकी रक्षा हो ! वह कौन सी इच्छा न करे, सो कहते हैंजीवनकी इच्छा न करें | वह वन्दनादि की उच्छा भी न करे तीनों प्रकोर के घोर उपसर्गको सहन करने से लोगों में मेरा वंदन सत्कार आदि हो, ऐसी इच्छा न करे । परीपद और ऊपसर्गको सहन करने से क्या होता है ? सो कहते - सूत्रार्थ
શૂન્ય ઘરમા સ્થિત સાધુએ પરીષહેા અને ઉપનગાંને સહન કરવા જોઈએ અને તે વખતે તેણે જીવનની આકાક્ષા કરવી જોઈએ નહી પરીષહે સહન કન્વાને કારણે અત્કાર સન્માનની અભિલાષા પણ રાખવી જોઈએ નહી શુન્ય ઘા રહેતા સાધુએ ભયાનક જ તુએથી પણ ભયભીત થવુ જોઈ એ નહી ॥ ૧ ॥
- टीअर्थ -
જિનકલ્પિક મુનિએ એવી ઈછા ન કરવી જોઈએ કે કયારે ઉપઞના અભાવ થાય અને મારા પ્રાણ બચી જાય। તેણે કેવી ઈચ્છા ન કરવી જોઇએ ? આપ્રશ્નના ઉત્તર ત્ર કારે આ પ્રમાણે આપ્યા છે-તેણે જીવનની ઇચ્છા કરવી જોઇએ નહી અને વનનારિની ઇચ્છા પણ કરવી જોઇએ નહીં-એટલે કે ત્રણે પ્રકાના ઘેાર ઉપચાં સહન કરવાથી લે
सू ७३
