________________
જગદ્ગુરુ
• આ જ શિરોહીમાં એક વરસીંગ નામનો ધાર્મિક વૃત્તિવાળો ગૃહસ્થ હતો. તેના લગ્ન નક્કી થયા ને તે માટે તૈયારી ચાલતી હતી. તેને ધાર્મિક ક્રિયાઓ માટે ઘણી રુચિ હતી. લગ્નનો દિવસ નજીક હોવા છતાં ને ઘરે ધામધૂમ હોવા છતાં તે ક્રિયા છોડતો નહીં. તેમાં એક દિવસ ઉપાશ્રયમાં માથે કપડું ઓઢીને સામાયિક કરી રહ્યો હતો. ઘણાં લોકો વંદન કરવા ઉપાશ્રયમાં આવતાં હતાં, તેમાં વરસીંગની પત્ની પણ હતી. સાધુઓને વંદન કરતાં-કરતાં આને સાધુ સમજીને વંદન કર્યું. આ જોઈને પાસે બેઠેલા ગૃહસ્થે રમૂજ કરી કે ‘વરસીંગ ! હવે તારાથી પરણાશે નહીં. તે તને સાધુ સમજીને વંદન કરી ગઈ.’ વરસીંગે કહ્યું : ‘તમારી વાત સાચી છે. હું પ્રયત્ન કરીશ કે જેથી બધાં સાચું વંદન કરે.' તેણે ઘરે જઈને દીક્ષાનો સંકલ્પ જાહેર કર્યો. રજા ન મળે ત્યાં સુધી ખાવું-પીવું છોડી દીધું. છેવટે બધાએ રજા આપી. ધામધૂમથી દીક્ષા આપી. આગળ વધી પંન્યાસ થયા અને ૧૦૮ શિષ્યોના ગુરુ બન્યા.
૪૦
આ સિવાય પાટણના સંઘજીને જગદ્ગુરુના ઉપદેશથી વૈરાગ્ય થયો ને તેણે બીજા સાત જણ સાથે દીક્ષા અંગીકાર કરી.
આ તો માત્ર ઇશારા છે આવા તો ઢગલાબંધ પ્રસંગો બન્યા છે જેમાં જગદ્ગુરુના પવિત્ર જીવનની સુવાસ અનુભવાય છે.
