________________
૩૮
જગદ્ગુરુ થયા. જગદ્ગુરુને ખંભાત પત્ર લખાયો. તેમની સંમતિ મળતા નવે જણ ખંભાત ગયા. ખૂબ ધામધૂમપૂર્વક દીક્ષાનો મહોત્સવ ઉજવાયો. દીક્ષાના મંડપમાં વિધિનો પ્રારંભ થયો. આવું અદ્ભુત વૈરાગ્યઝરતું દશ્ય જોઈને શ્રીમાળી જ્ઞાતિના નાના નાગજીને થયું : “હું યે આમાં જોડાઈને મારું કલ્યાણ સાધી લઉં ને ત્યાં જ બધાની સાથે તેણે દીક્ષા લીધી.
મારો છોકરો સાજો થશે તો આપને વહોરાવીશ-' એમ કહીને પણ વચનથી ફરી જઈને જગદ્ગુરુને રત્નપાલદોશીએ ઉપસર્ગ કરાવ્યો હતો. તેના દીકરા રામજીએ સમજણ આવતા આ હકીકત જાણી હતી. ને લગ્ન નહતા કર્યા. તેને થયું કે “આ તક છે. મારા પરિવારવાળા ગમે તે કહે હું તો જગદ્ગુરુનો શિષ્ય જ છું’ - એમ વિચારી ભાગીને દીક્ષા લઈ લીધી. આ રીતે ખંભાતમાં એકસાથે ૧૧ જણાની દીક્ષા થઈ.
• વિરમગામમાં વીરજી મલિક નામનો વજીર રહેતો હતો. તેની સાથે હંમેશા ૫૦૦ ઘોડેસવારો રહેતા. તેનો પુત્ર સહસકિરણ અને તેનો પુત્ર ગોપાળજી હતો. નાની ઉંમરથી ગોપાળજીને ધર્મ ઉપર પ્રીતિ હતી. સાધુઓનો જ સહવાસ તેને ગમતો. તેનામાં કુદરતી કવિત્વ શક્તિ હતી. નાની ઉંમરમાં જ ઘણો અભ્યાસ કર્યો. તેને દીક્ષા લેવાનો વિચાર થયો. સાથે જ તેણે પોતાના ભાઈ કલ્યાણજી અને બહેનને પણ દીક્ષા માટે તૈયાર કર્યા. ત્રણેય જણ પરિવારની સંમતિ લઈ જગદ્ગુરુ પાસે અમદાવાદ ગયા. દીક્ષા નિમિત્તે મોટો
