________________
બાર પ્રકારની હિંસાઓ
૫૩
રોજ બે ઈંડાં અને ૧૦૦ ગ્રામ માંસ મળે એટલું ઉત્પાદન કરવાનું સબળ આર્થિક કારણોને લીધે શક્ય જ નથી. - અત્યારે આપણે ૧૧ કરોડ મરઘાં, બતકાં પાળ્યાં છે, તેઓ દર વરસે એક કરોડ માણસોને પૂરું પડે એટલું અનાજ ખાઈ જાય છે. એ અનાજ જો બજારમાં વેચાવા આવે તો અનાજના ભાવ જરૂર નીચા જાય. હવે ૬૦ કરોડની વસતિને રોજ એક ઈંડું આપવું હોય તો મહિને ૧૮૦૦ કરોડ ઈંડાં જોઈએ; જે મેળવવા માટે ૯૦ કરોડ મરઘીઓ ઉછેરીને તેમને ૪ કરોડ ૮૦ લાખ ટન અનાજ ખવડાવવું જોઈએ. આપણા કુલ અનાજ ઉત્પાદનનો ૪૪ ટકા ભાગ મરઘાં ખાઈ જાય, પછી અનાજના ભાવ ક્યાં જઈને અટકે? અને પછી તો અમેરિકાને પણ તેના અનાજના ઊંચામાં ઊંચા ભાવ લેવાની તક મળે.
ભૂંડ ૧૪ કિલો અનાજ ખાય, ત્યારે તેના શરીરમાં એક કિલો માંસ બંધાય. પ્રોફેસર વુડ લખે છે કે પહેલા વિશ્વવિગ્રહ પહેલાં અંગ્રેજોએ રૂપાા લાખ ટન અનાજ ભંડોને ખવડાવ્યું. (પંદર લાખ ટન મકાઈ, પાંચ લાખ ટન ઓટ, સાડા સાત લાખ ટન જવ, બે લાખ ટન કઠોળ, અને ૬ લાખ ટન ઘઉંનો લોટ) અને બદલામાં અઢી લાખ ટન માંસ મેળવ્યું. તે વખતે ભારત તેના કબજામાં ન હોત તો ઇંગ્લેંડની પ્રજા કારમાં દુકાળમાં સપડાઈ જાત. કેલરીની અને પ્રોટીનની દૃષ્ટિએ જોઈએ તો અંગ્રેજોએ ૧૪ પાઉન્ડની ૨૨૯૪૬ કેલરી ડુક્કરને ખવડાવીને ૧૮૩૯ કેલરી મેળવી; અને કુલ ૪ લાખ ૨૦ હજાર ટન પ્રોટીન ડુક્કરોને ખવડાવીને તેમનાં માંસમાંથી ૬૨૬૦૦ ટન પ્રોટીન મેળવ્યું. આવો લાખના બાર હજાર કરવાનો વેપાર હવે તેઓ આપણા ગળામાં ભેરવી દેવા માંગે છે.
આપણે તેમની વાત બાજુએ રાખીએ તો આપણા સામાન્ય માણસને સો વરસ પહેલાં રોજ એક લિટર દૂધ અને એક શેર અનાજ દ્વારા રોજ ૮૦ ગ્રામ પ્રોટીન મળી રહેતું. અંગ્રેજી અને કૉંગ્રેસી સરકારોની રાષ્ટ્રવિરોધી આર્થિક નીતિએ ગોવધ દ્વારા પ્રજાના મોંમાંથી દૂધ – (૩૨ ગ્રામ પ્રોટીન) આંચકી લીધું અને હવે ઈંડાં દ્વારા છે ગ્રામ પ્રોટીન લેવાની આડક્તરી ફરજ પાડવા પ્રયત્નો કરે છે.
જો દરેક માણસને રોજ એક ઈંડું આપવું હોય તો આપણે વરસદહાડે પર લાખ ૮૦ હજાર ટન પ્રોટીન અનાજ દ્વારા મરઘાંઓને ખવડાવીને ૧૨૯૬૦૦૦ ટન પ્રોટીન મેળવીએ. જે લોકો પ્રગતિશીલ ગણાવાની લાલસામાં ઈંડાંનો પ્રચાર કરે છે તેમને આ નુકસાન વિશે જરા પણ ભાન હશે ખરું?