Bhaj Re Mana Part 02

SR No.: 009145
Original Sutra Author: N/A
Author: Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra Rajnagar Kukma Kutchh
Publisher: Shrimad Rajchandra Ashram
Publication Year: 2011
Total Pages: 363
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Rajchandra
File Size: 2 MB

Page 133

એક ઘડી તને માંડ મળી છે, આ જીવતરને ઘાટે, સાચ-ખોટનાં ખાતાં પાડી, એમાં તું નહિ ખાટ; હેલીશ તું સાગર મોજે કે, પડ્યો રહીશ પછી તે ? વજન આવ, હવે તારા ગજ મૂકી, વજન મૂકીને વરવાં, નવલખ તારા નીચે બેઠો, ક્યાં ત્રાજવડે તરવા ? ચૌદ ભવનનો સ્વામી આવે, ચપટી ધૂળની પ્રીત. વજન
કોઈ ગેંગ ભભૂતિ લગાવે, કોઈ શિર પર જટા બઢાવે; કોઈ પંચાગ્નિ તપે, કોઈ રહતા દિન રાત ઉદાસી. મોહિo કોઈ તીરથ વન્દન જાવે, કોઈ ગંગા જમુના ન્હાવે; કોઈ ગઢ ગિરનાર દ્વારિકા, કોઈ મથુરા કોઈ કાશી. મોહિo કોઈ વેદ પુરાન ટોલે , મન્દિર મસ્જિદ ગિરજા ડોલે; ટૂંઢા સંકલ જહાને ન પાયા, જો ઘટ ઘટ કા વાસી. મોહિo * મકખન’ ક્ય તૂ ઇત ઉત ભટકે, નિજ આતમરસ ક્યોં નહિં ગટકે ? જન્મ-મરણ દુખ મિટે કટે, લખ ચૌરાસી કી ફેંસી. મોહિo
મખન
૧૫૧૧ (રાગ : આશાવરી) નાથ ! એસા દિન કુબ પાઉં, મેં એસા દિન કુબ પાઉ ? ધ્રુવ બાહ્યાભ્યતર ત્યાગિ પરિગ્રહ, નગ્ન સરૂપ બનાઉં; ભેંક્ષાશન ઇક બાર ખડા હો, પાણિ પાસ ખાઉં. નાથo
રાગ દ્વેષ છલ લોભ મોહ, કામાદિ વિકાર હટાઉ; પર પરિણતિ કો યાગિ નિરંતર, સ્વાભાવિક ચિત ચાઉં. નાથ શૂન્યાંગોર પહાર ગુફા , તટિની તટ ધ્યાન લગાઉ; શીત ઉષ્ણ વર્ષ કી બાધા, સે નહિં ચિત અકુલાઉ. નાથ૦ તૃણ મણિ કંચન કાંચ માલ અહિ, વિષ અમૃત સમધ્યાઉ; શબુ મિત્ર નિંદક વંદક કો, એકહિ દૃષ્ટિ લખાઉ. નાથ૦ ગુપ્તિ સમિતિ વ્રત દશ લક્ષણ, રત્નત્રય ભાવન ભાઉં; કર્મ નાશ કેવલ પ્રકાશ, માખન ' જબ શિવપુર જાઉ. નાથ૦
મચ્છન્દ્રનાથ
૧૫૧૩ (રાગ : લાવણી) કરચ્યા બે કરચા, નહીં ગુરુકા બચ્યા. ધ્રુવ દુનિયા તજ કર ખાક રમાઈ, જાકર બૈઠા બનમેં; ખેચરી મુદ્રા વજાસનમેં ધ્યાન ધરત હૈ મનમેં.
તબ હી કચ્ચો, નહી ગુપ્ત હોકર પ્રગટ હોયે, જાત મથુરાં કાશી; પ્રાણ નીકાલકે સિદ્ધ ભયા હૈ, સલોક્કા વાસી.
તબ હી કચ્યા, નહીંo તિરથ કરÉ ઉંમર જો ખોઈ, જોગ જગતમેં સારી; ધન કામમેં નજર ન લાઈ, જોગ કમાયા ભારી.
તબ હી કચ્યા. નહીંo કુંડલનીકું ખૂબ ચડાવે, બ્રહ્મરંધ્રÉ જાવે; ચલતા હૈ પાનીકે ઉપર, મુખ બોલે સો હોવે.
તબ હી કચ્યા. નહીંo બહુ મદમાતે માનસોં, રાતે તેજ અપાર; ચંપકલી કુલ વર્ણ જે, સોભી અંત અસાર. | ૯૨૦
ભજ રે મના
૧૫૧૨ (રાગ : કાફી) મોહિ સુન-સુન આવે હસી, પાની મેં મીન પિયાસી. ધ્રુવ જ્ય મૃગ દંડા િવિપિન મેં, ટૂંઢે ગબ્ધ વસે નિજતન મેં; ત્ય પરમાતમ આતમ મેં શઠ, પર મેં કરે તલાસી, મોહિo
કરણસેં દાની ચલ ગએ, કેમેં બલિયા શૂર; સો આદિ ધરનીપરે, હોઈ ગયેં ચકચુર.
૨૮)
ભજ રે મના