________________
૧૦૦ (રાગ : દિપક)
નહીં, દૂસરા જહાન મેં. ધ્રુવ
ગુરુ કે
જ્ઞાન
બતાવે ગુરુ, પાપ સે બચાવે ગુરુઃ બ્રહ્મ સે મિલાવે ગુરુ, તુરિયા પદ કે ધ્યાન મેં. ગુરુ ગુરુ બ્રહ્મ રૂપ જાનો, શિવ કા સ્વરૂપ જાનો; સાક્ષાત્ વિષ્ણુ જાનો, લિખી હૈ પુરાણ મેં. ગુરુવ યહી વેદ શ્રુતિ કહતા, ગુરુ બિન જ્ઞાન કૈસા ! જ્ઞાન બિના મુક્તિ કૈસે ! આઈ તેરે ધ્યાન મેં. ગુરુ મૂઠ પટ ત્યાગ દીજે, ગુરૂ ચરણ સેવા કીજે; * કબીર' કહે સુનો ભઈ સાધો, ક્યોં ડૂબો અભિમાન મેં ! ગુરુ
સમાન
૧૦૧ (રાગ : કાફી)
ગુરુ કે ચરણ ચિત લાય મન અભિમાન તજો રે. ધ્રુવ આઓ મેરે મનવા ચૌસર ખેલા, બાજી લગાઓ જિયા જાન; *સો જાકો ધ્રુવ પરે રે. ગુરુવ નર દેહી સુમિરન કો દીન્હીં, નિજ તત્ત્વ લેવો ન પહિયાન; યમ ને તેરી ઔંહ ગહી રે. ગુરુ
લોભ મોહ કી નદિયા બહત હૈ, ઉંચે ઉઠકર દેખ;
સારો જગ જાત બહ્યો રે. ગુરુ પ્રેમનગર મેં હાટ લગી હૈ, વહાઁ ચલ સૌદા ખરીદ;
વહાઁ સબ માલ ખરો રે. ગુરુ કેવલ નામ જપો સતગુરુ કો, કહત ‘કબીર' વિચાર; સન્તો નિજ નામ ગહો રે. ગુરુ
ભજ રે મના
જિન કર હિયા કઠોર હૈ,પલટૂ ઘર્સ ન તીર પ્રેમ બાન જો કે લગા, સો જાનૈગા પીર
૨
૧૦૨ (રાગ : શીવરંજની)
ગુરુ બિન કૌન બતાવે બાટ ? બડા વિકટ યમઘાટ. ધ્રુવ ભ્રાંતિકી પહાડી, નદિયા બિચર્મો, અહંકાર કી લાટ. ગુરુ કામ ક્રોધ દો પર્વત ઠાઢે, લોભ ચોર સંઘાત. ગુરુ મદ મત્સરકા મેહ બરસત, માયા પવન બહે દાટ. ગુરુ કહત ‘કબીર' સુનો ભાઈ સાધો, ક્યોં તરના યહ ઘાટ ! ગુરુ
૧૦૩ (રાગ : ચૌપાઈ)
ગુરુ સમ દાતા નહિ મેરે ભાઈ, જીન મુક્તિ પદ દીયા બતાઈ. ધ્રુવ ગુરુ બીન જ્ઞાન હૃદય નહિ આવે, ગુરુ બીન કસ્તુરી મૃગકું ભુલાવે; ગુરુ બીન ગજ છાંયા સે લડિયા, ગુરુ બીન કેશરી કુંપમેં પડિયા. ગુરુ૦ ગુરુ બીન મરકટ કરહીં ચાગા, ગુરુ બીન ફુટ કપટ કર કાગા. ગુરુ બીન શ્વાન કરે બહુ પેખા, મંદિર એક કાચકા દેખા. ગુરુ જહાં દેખે તહાં અપની છાંયા, ભસત ભસત યું જન્મ ગુમાયા. કહે ‘કબીર' સુનો સબ કોઈ, ગુરુ બીન મુક્તિ બુ નહિ હોઈ. ગુરુ
૧૦૪ (રાગ : દરબારી કાનડા)
ઘુંઘટકા પટ ખોલ રી ! તોહૈ પીવ મિલેંગે. ધ્રુવ ઘટ ઘટ રમતા રામ રમૈયા, કટુક વચન મત બોલ રી. તોકો ધન જોબનકો ગરવ ન કીજૈ, ઝૂઠા પચરંગ ચોલ રી. તોકો રંગ મહલમેં દિપ બરત હૈ, આસનસોં મત ડોલ રી. તોકો જાગ જુગુતસોં રંગ-મહલમેં, પિય પાયો અનમોલ રી. તોકો૦
કહૈ ‘કબીર’ આનન્દ ભર્યો હૈ, બાજત અનહદ ઢોલ રી. તોો૦
પલટૂ ઐસી પ્રીતિ કરૂ, જ્યોં મજીઠ કો રંગ ટૂક ટૂક કપડા ઉડે, રંગ ન છો સંગ
93
કબીર