________________
૬૦૯ (રાગ : યમન કલ્યાણ)
જય ગણેશ ગણનાથ દયાનિધિ, સકલ વિઘન કર દૂર હમારે. ધ્રુવ પ્રથમ ધરે જો ધ્યાન તુમારો, તિસકે પૂરણ કારજ સારે. સકલ૦ લંબોદર ગજવદન મનોહર, કર ત્રિશૂલ પરશ્ વર ધારે. સકલ૦ ઋદ્ધિસિદ્ધિ દોઉ ચમર ઝુલાવે, મૃષક-વાહન પરમ સુખારે, સકલ૦ બ્રહ્માદિક સુર ધ્યાવત મનમેં, ઋષિમુનિગણ સબ દાસ તુમારે. સકલ૦ ‘બ્રહ્માનંદ' સહાય કરો નિત, ભક્તજનોકે તુમ રખવારે. સકલ૦
૬૧૦ (રાગ : મધુકૌંસ)
જગતમેં સ્વારથકા વ્યવહાર,
બિનસ્વારથ કોઈ બાત ન પૂછે, દેખા ખૂબ વિચાર. ધ્રુવ
પૂત કમાઈ કર ધન લાવે, માતા કરે પિયાર; પિતા કહે યહ પૂતસપૂતા, અકલમંદ હુશિયાર, જગતમેં
નારી સુંદર બસ્તર ભૂષણ, માંગત વારંવાર; વો લાકર ઘરમેં નહિ દેવે, મુખડા લેત બિગાર. જગતમેં૦
પુત્ર ભયે નારિન કે વશમેં, નિત્ય કરે તકરાર;
આપો અપના ભાગ બટાકર, હોર્વે ન્યારોન્યાર, જગતમેં
જિનકો જાનત મીત પિયારે, સબ મતલબ કે યાર; ‘બ્રહ્માનંદ' છોડકર મમતા, સુમરો સર્જનહાર, જગતમેં૦
ખુદા શેઠ સબકા, ક્રિયા હાટ કબકા, વસિલા હૈ રબકા, ઉસે ધીર ધારે, સુબો શાંમ દેતા નહિ દામ લેતા, ન કરતા શ્વેતા ન મિલતે કુ મારે; દિયા સે ઈ લખતા બિના હકન બકતા, હિસાબો મેં રખતા, ન નખતા વિસારે, મુરાદ કહે તું અડ કૈસે ફીરતા ? ખુદા શાહ ઐસા, પકડ ચીર ડારે,
ભજ રે મના
સંગત કીજે સંત કી, જિનકા પૂરા મન ।
બેનસીબ કો દેત હૈં,
રામ સરીખા ધન ॥
૩૦૨
૬૧૧ (રાગ : રામકી)
જાગ મુસાફિર દેખ જરા, વો તો કૂચકી નૌબત બાજ રહી. ધ્રુવ સોવત સોવત બીત ગઈ, સબ રાત તુઝે પરભાત ભઈ; સબ સંગકે સાથી તો લાદ ગયે, તેરે નૈનન નીંદ બિરાજ રહી. જાગ૦ કોઈ આજ ગયા કોઈ કાલ ગયા, કોઈ જાવન કાજ તિયાર ખડા; નહિ કાયમ કોઈ મુકામ યહાં, ચિરકાલસે યેહિ રિવાજ રહી. જાગ૦ ઈસ દેશમેં ચોર ચોર ઘને, નિજ માલકી રાખ સંભાલ સદા;
બહુતે હુશિયાર લુટાય ગયે, નહિ કોઈકી સાબત લાજ રહી. જાગ
અબ તો તજ આલસકો મનસે, કર સંગ સમાન તિયાર સબી;
‘બ્રહ્માનંદ’ ન દેર લગાય જરા, બિજલી સિર ઉપર ગાજ રહી. જાગ
૬૧૨ (રાગ : ભૈરવી)
જિંદગી સુધાર બંદે યહી તેરો કામ હૈ;
યહી તેરો કામ હૈ ઘટોઘટ રામ હૈ. ધ્રુવ માનુષકી દેહ પાઈ હરિસે ન પ્રીત લાઈ; વિષયો કે જાલમાંહી ફસિયા નિકામ હૈ. જિંદગી અંજલિકો નીર જૈસે જાવત શરીર તૈસે, ધરે અબ ઘીર કૈસે ? બીતત તમામ હૈ. જિંદગી
ભાઈ બંધુ મીત નારી કોઈ ન સહાયકારી; કાલ યમ પાશ ધારી સિરપે મુકામ હૈ. જિંદગી૦ ગુરુકી શરણ જાવો પ્રભુકા સ્વરૂપ ધ્યાવો; ‘બ્રહ્માનંદ’ મોક્ષ પાવો, સબ સુખધામ હૈ. જિંદગી
યે દુનિયા દો રોજ કી, મત કર યા સે હેત 1 ગુરુ ચરનન ચિત લાઇયે, જો પૂરણ સુખ દેત ॥
363
બ્રહ્માનંદ (પુષ્કર)