________________
પરમાત્મા પાર્શ્વનાથની પાવન સ્તુતિ... (
જ્યારે હૃદયમાં ભાવ, ભક્તિ અને શ્રધ્ધા જન્મે છે, ત્યારે સ્તુતિ સહજ બની જાય છે. જ્યાં આપણું ખેચાણ હોય.. જ્યાં પ્રિયતાનું વદન હોય ત્યાં પ્રાર્થના સહજતાથી થઇ જાય છે.
તમે એક અજાણી વ્યક્તિ સાથે વાત કરો અને તમે તમારી પ્રિય વ્યક્તિ સાથે વાત કરો.. બંનેમાં ફરક શું હોય ? એકમાં માત્ર કામ પૂરતું કામ છે જ્યારે બીજામાં પ્રેમની અનુભૂતિ છે... પ્રિયતાનું સંવેદન છે... એટલે વાત કરતી વખતે શબ્દોમાં... ભાવોમાં... અભિવ્યક્તિમાં અલગ પ્રકારનાં સંવેદન હોય છે.
જેના પ્રત્યે હૃદયમાં આકર્ષણ જન્મે ત્યારે જો સામી વ્યકિત શુધ્ધ હોય તો જે થાય તેને “ભકિત’ કહેવાય અને જો સામેવાળું પાત્ર શુધ્ધ ન હોય તો જે થાય તેને રાગ” કહેવાય.
આપણે નિમિત્ત આધારિત જીવો છીએ એટલે જેવું નિમિત્ત મળે એટલે અસર થવા લાગે.
જો આપણને દેવ કે ગુરુ પ્રિય લાગવા લાગે. તેમના પ્રત્યે પ્રિયતાના ભાવ જાગૃત થવા લાગે પછી પ્રાર્થના કે ભક્તિ કરવા ન પડે.... થવા લાગે...!
એક સામાન્ય કે અજાણી વ્યક્તિ દેવગુરુનાં દર્શન કરવા જાય અને એક સમર્પિત વ્યક્તિ દર્શન કરવા જાય...!
બંનેમાં ફરક શું હોય?
એક માત્ર બે હાથ જોડી મસ્તક નમાવી વંદન કરે જ્યારે બીજામાં હાથ સાથે હૈયું જોડાય અને વંદન વખતે સ્પંદન હોય..!!
દેવગુરુ પૂજનીય કયારે બને? પહેલાં જ્યારે પ્રિય બને ત્યારે !
પ્રિયતા વિનાની પૂજ્યતા કયારેય ન હોય અને કદાચ હોય તો પમ ચાસણી વિનાની ઝલેબી જેવી કોરી હોય...!!
પૂજયતાની સાથે પ્રિયતા ભળેલી હોય તો સ્તુતિ, સ્તવન કે પ્રાર્થના સહજ, સ્મરણીય અને સંવેદનશીલ હોય.
