________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
હતા. ત્યાં તેમને સમાચાર મળ્યા કે યુવરાજ અને યુવરાજ્ઞી ઉદ્યાનમાંથી આવી ગયા છે. તેમણે પરિચારિકાને આજ્ઞા કરી : ‘કુમારને કહો કે હું તેને યાદ કરું છું.'
‘હા, વત્સ!’
‘મારા યોગ્ય આજ્ઞા?’
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
પરિચારિકાએ કુમારને મહારાજાનો સંદેશો આપ્યો. તરત જ કુમાર, મહારાજાની પાસે પહોંચી ગયો. પિતાનાં ચરણોમાં પ્રણામ કરી, તે પાસે જ બેસી ગયો.
‘પિતાજી, આપે મને યાદ કર્યો...?’
મહારાજા મૌન રહ્યા. તેમણે આંખો બંધ કરી. કુમારના મનમાં અનેક તર્ક-વિતર્ક શરૂ થયા. તે મહારાજાના વૃદ્ધ છતાં તેજસ્વી દેહ તરફ જોઈ રહ્યો.
‘કુમાર!’
‘પિતાજી...’
‘હવે હું નિવૃત્ત થવા ઇચ્છું છું. આ રાજ્યભાર હવે તારે વહન કરવાનો છે...’ ‘અચાનક આવી ઇચ્છા ઉત્પન્ન થવાનું કોઈ કારણ?’
‘ઇચ્છા? ઇચ્છા તો ઘણાં વર્ષોથી આત્મામાં દબાયેલી પડી હતી... અને કર્તવ્યોનું પાલન પણ કરવાનું હતું. ઘણાં વર્ષો પૂર્વે આ નગરમાં ‘અમિતર્તજ' નામના આચાર્યદેવ પધાર્યા હતા, ત્યારે તેમના ઉપદેશથી વૈરાગ્યનું બી ૪ તો આત્મામાં વવાઈ ગયું જ હતું.’
‘સાચી વાત છે આપની. સદ્ગુરુનો યોગ જ જીવને જાગ્રત કરે છે... સદ્ગુર વિના મોહના પ્રગાઢ અંધકારને કોઈ ભેદી શકતું નથી. લાખો સૂર્યના પ્રકાશથી પણ ન ભેદી શકાય, એવો મોહનો અંધકાર હોય છે. પિતાજી, આપની ઇચ્છા સારી છે, શ્રેષ્ઠ છે, પરંતુ નિવૃત્ત થઈને ચારિત્રમાર્ગે જવાની ઉતાવળ ના કરો, એવી મારી ઇચ્છા છે...’
‘કુમાર, તારી ઇચ્છાની મેં ક્યારેય અવગણના નથી કરી... અને નહીં કરું... પણ હવે વૈષયિક સુખોમાં મન માનતું નથી... જાગી ગયેલો આત્મા... હવે ગૃહવાસમાં અકળાવા માંડયો છે... મુક્ત થવાની ઝંખના પ્રબળ બનતી જાય છે.’
કુમારની આંખો સામે ધર્મઘોષસૂરિ તરી આવ્યા. એમના શબ્દો કાનોમાં ગુંજવા લાગ્યા... ‘કુમાર, વિષયસુખોને દારુણ સમજજો... મનુષ્યજીવનને વીજળીના જેવું ચંચળ સમજજો... સ્વજન-સમાગમને વાયુના જેવો ચપળ સમજજો...’ કુમારે મહારાજાની સામે જોયું...
'Rally...!'
‘વત્સ!’
‘પિતાજી, ગુરુદેવ ધર્મઘોષનો ઉપદેશ સાંભળીને જ ચાલ્યો આવું છું... આપનો નિર્ણય યથાર્થ લાગે છે, આપની ઇચ્છા શ્રેષ્ઠ સમજાય છે... પરંતુ આપના વિયોગની શ્રી સમરાદિત્ય મહાકા
૨૮૧
For Private And Personal Use Only