________________ પર૭ વલી સંશય મુજ જીવ સુરંગ, ચોર ગ્રહી અથ કોઠી અભંગ; ઘાલી જોયો નવિ દીઠો જીવ કિહાં ગયો ગુરુ કહે સુણ પારથીવ 7. ભૂમિગૃહ પેસી કોઈ ઢોલ, તાડે શબ્દ સુણાય અતોલ; કુણ મારગે તે શબ્દ નીકળ્યોતિમ જીવ વાપુસમો અટકળ્યો. 8. વળી કહે તિહાં કીડા ઊપન્યા, જીવ કયે મારગ નિપજ્યા ગુરુ કહે લોખંડ તપાવ્યો, અગનિ કયે છિદ્ર માંહે ઠવ્યો. 9. વહ્નિ જીમ પઈઠો લોહમાંહિ, તિમજીવઉપન્યા કોઠીમાંહિ; વળી ભૂપતિ કહે વૃદ્ધ યુવાન, નાખે બાણ ધરી એક તાન. 10. એક આસણ એક દૂરે જાય, સરિખો જીવ તો અંતર કાંય; જીવ પદારથ ઈમ નહીં મહી, ગુરુ કહે સુણ રાજન્ ગહગહી. 11. તનુ ઉપગરણ સવિ ાનાં થયા, સરિખા જીવ પણ કરમે ગ્રહ્યા; વળી કહે એક દીન ચોર ઝાલીઓ, શૂલારોપ કરી ઊતારિઓ. 12. હિંસી તોલ્યો સરિખો થયો, જીવ અજીવ અધિકો નવિ લહ્યો; ગુરુ કહે દડો વાયે ભયો, ઠાલો તોલ્યો સમ ઉતર્યો. 13. તિમ એ જીવ ગુરુ લઘુ નવિ હોય, વળી રાજા જંપે ગુરુ જોય; ચોર ગ્રહી જોયો વધ કરી, ખડોખંડ કરી ફિરી ફિરી. 14. નવિ લાધ્યો તે જીવ સુજાણ, કર્યો નિશ્ચય મેં જીવ અઠાણ; ગણધર કહે અરણી પાષાણ, અગ્નિમાંહી અછે નૃપ જાણ. 15. નવિ દિસે તે બાહિર મહીં, જીવ અછે પણ દીસે નહી; જંપે ભૂપતિ ઘટ પટ થંભ, દીસે છે પણ જીવ અચંભ. 16. કાં નજર નાવે રે જીવ, તેણે મુજ મન સંશય અતીવ; આચારજ કહે સાંભળ ભૂપ, તરુ હાલે છે વાયુ સરૂપ. 17. તરુ દીસે નવિ દીસે વાય, એહ સરૂપી જીવ કહેવાય; કહે નરપતિ કુંજર કુંથુઆ, સરીખા જીવ તો કાં જાન્યુઆ. 18. 1. હે રાજા તું સાંભળ. 2. ભોંયરામાં. 3. વગાડે. 4. કર્યું માર્ગે.
