Delhi Dilwalani

SR No.: 008895
Original Sutra Author: N/A
Author: Ratnasundarsuri
Publisher: Ratnasundarsuriji
Total Pages: 51
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 172 KB

Page 23

હોઈએ એ આપણને ગમી જવું જ જો એ
‘મહારાજ સાહેબ, આજે એક કમાલનો અનુભવ થઈ ગયો. ઠગોની નગરી ગણાતા દિલ્લીમાં આવો અનુભવ પણ થઈ શકે એ વાત મગજમાં બેસતી નથી.' એક યુવકે વાત કરી.
‘શું અનુભવ થયો ?' ‘બપોરના જાહેર પ્રવચનમાં સમયસર પહોંચી જવા માટે મેં એક ટૅક્સી કરી. ટૅક્સીમાં બેસતાંની સાથે જ ટૅક્સીવાળાએ પૂછ્યું,
‘ક્યાં જવું છે ?' ‘ગુજરાત એપાર્ટમેન્ટ' ‘ત્યાં જ રહો છો ?”
‘ના’ ‘ધંધાના કામે ત્યાં જવું છે?'
મોટાં કામો કદાચ મોટા માણસો જ કરી શકતા હશે પરંતુ મહાન કાર્યો તો નાના માણસો પણ કરી દેતા હોય છે. તમે જો નાના છો, તો હતાશ ન થશો. મહાન કાર્યો કરવાનું વરદાન તમને મળેલું જ છે.
મનની એક વિચિત્ર આદત ખ્યાલમાં છે ? એ કાયમ તમને પર્વતના શિખરે જ પહોંચવાની વાત ર્યા કરે છે. એ કાયમ તમને સાગરના તળિયાનો સ્પર્શ કરી આવવાનો પડકાર જ ફેંક્યા કરે છે. એ તમને કાયમ આસમાનના તારાઓને જ આદર્શભૂત રાખવાની વાત કર્યા કરે છે. ટૂંકમાં કહેવું હોય તો કહી શકાય કે મનના શબ્દકોશમાં ‘અધિક, કઠિન, ઉચ્ચ, પૂર્ણ' આવા જ શબ્દો છપાયેલા છે.
જ્યારે
વાસ્તવિકતા એ છે કે તમે તમારી શક્તિ અનુસાર નાનાં નાનાં સત્કાર્યો પણ કરી શકો છો. મહાનતાના ક્ષેત્રે એક એક કદમ પણ તમે આગળ વધી શકો છો. અગિયારમાં નંબરનો ખેલાડી એક એક રન લઈને જ જેમ સેગ્યુરી પૂરી કરી શકે છે તેમ મજબૂત મનોબળવાળો આત્મા નાનકડાં નાનકડાં સત્કાર્યો કરતો રહીને પણ સ્વજીવનને સત્કાયોથી મઘમઘતું બનાવી જ શકે છે. વાંચી છે ને આ પંક્તિ?
When we can not do what we like, than we must like what we can do. આપણને ગમતું આપણે ન કરી શકતા હોઈએ ત્યારે આપણે જે કરી શકતા
*અન્ય કોઈ કામે ?”
‘તો ?' ‘ત્યાં અમારા એક મહારાજ આવ્યા છે ને, એમનું પ્રવચન સાંભળવા જવું છે.' બસ, મારા આટલા શબ્દો સાંભળતા જ એના ચહેરા પર ચમક આવી ગઈ. ટૅક્સી એણે ભગાવી. અહીં ઊભી રાખી. ‘પૈસા કેટલા આપવાના છે?' મેં પૂછ્યું,
‘છેલ્લા કેટલાય વખતથી હું તમારા જેવા અનેક મુસાફરોને અહીં પ્રવચન માટે લઈ આવ્યો છું. એક વાર તો મેં પોતે પણ તમારા મહારાજ સાહેબનું પ્રવચન સાંભળ્યું છે. બસ, એદિવસથી મેં નક્કી કર્યું છે કે અઠવાડિયામાં એક વખત તો અહીંપ્રવચન સાંભળવા જે આવે એની રકમ મારે લેવી નહીં. આજે સાતમો દિવસ છે. તમારા પૈસા મારે લેવાના નથી.’ આમ કહીને એણે ટૅક્સી ભગાવી મૂકી !
૪૬