Page Text
________________
આપ્તવાણી-૧
૧૯૫
૧૯૬
આપ્તવાણી-૧
અથવા તો જ્ઞાની થયા હોય તો સારું. જ્ઞાની હોય તે તો જાણે કે આવી રેકર્ડ તો ચોગરદમ વાગે. મહીં આત્મા તો ચોખ્ખો છે ને ! પણ જેલમાં આવી ફસાયા છે, તે થાય શું ? તે ક્લેશની ફસામણ તે કેવી ? ઘરનાં બધા એક ઉપર તુટી પડે. પછી ઘરમાં જ વોર, તે શી દશા થાય ? જો ભાઈબંધે કહ્યું હોય, કે ઘેર જમવા આવજે. ત્યારે પેલો બિચારો કહે, “ના, ભઈ, મારાથી નહીં અવાય. અહીં ઘેર પાછો ક્લેશ થશે.” તે બિચારાને શાંતિથી સૂવાય ના મળે. ક્ષણેક્ષણ ક્લેશ, તેય ફરજીયાત ભોગવવો પડે. અહીં ઘેરને ઘેર, એ જ ક્લેશમય વાતાવરણમાં રહેવું પડે. કેવા કર્મોનો ઉદય ! તેય પાછાં પોતાનાં ને પોતાનાં ! આ તો વેદનાથી મુક્ત ના થવાય એવું જગત છે !
એક ભાઈ મારી પાસે આવેલા. તે મને કહે, ‘દાદા, હું પરણ્યો તો ખરો પણ મને મારી બૈરી ગમતી નથી.’
દાદાશ્રી : કેમ ભાઈ, ના ગમવાનું શું કારણ ? પ્રશ્નકર્તા : એ જરા પગે લંગડી છે. લંગડાય છે. દાદાશ્રી : તે તારી બૈરીને તું ગમે છે કે નહીં ?
પ્રશ્નકર્તા ઃ હું તો દાદા ગમે તેવો જ છુંને ! રૂપાળો છું, ભણેલોગણેલો છું, કમાઉ છું ને ખોડખાંપણ વગરનો છું.
દાદાશ્રી : તે એમાં ભૂલ તારી જ, તેં એવી કેવી ભૂલ કરેલી કે તને લંગડી મળી ને એણે કેવાં સારાં પુણ્ય કરેલાં કે તું સારો તેને મળ્યો !
અલ્યા, આ તો પોતાનાં કરેલાં જ પોતાની આગળ આવે છે, તેમાં સામાનો શો દોષ જુએ છે ? જા, તારી ભૂલ ભોગવી લે ને ફરી નવી ભૂલ ના કરતો. તે ભાઈ સમજી ગયો અને તેની ફ્રેક્ટર થતી લાઈફ અટકી ગઈ ને સુધરી ગઇ.
| મુક્તિનું સર્વશ્રેષ્ઠ અંગ એ ફ્લેશ ભાંગવો તે. ક્લેશ ભાંગ્યો એ મોટામાં મોટું સુખ છે. ભલે જ્ઞાન ના હોય પણ ઘરમાં ધરમ-કરમ છે, એમ
ક્યાં સુધી કહેવાય ? ત્યારે કહે, ઘરમાં ગમે તેવાં વાતાવરણમાં પોતે સહન કરી લે ને અથડામણોમાંય ક્લેશ ઊભો ના કરે, ભડકો ના કરે, એને જ ખાનદાની કહી છે. ત્યાં સુધી ભગવાનનો વાસો રહે. ઘરમાં ક્લેશ હોય
ત્યાં બધું જ ખલાસ થઈ જવાનું. ભગવાનનો વાસો તો ના જ રહે અને લક્ષ્મીજી પણ ચાલવા માંડે !
ધર્મિષ્ઠ ઘર હોય તો ક્લેશ ના થવા દે અને કદાચ વરસને વચલે દહાડે થઈ જાય તો બારણાં બંધ કરી દે ને ઘરમાં ને ઘરમાં જ દબાવી દે. અને તેવો ક્લેશ ફરી ના થાય તે જ લક્ષમાં રાખે.
સંપૂર્ણ પ્રમાણિકપણું, લેતાં પહેલાં પાછું આપવું એવી ભાવના વગેરે અને લક્ષ્મીજીના કાયદા પાળે તો લક્ષ્મીજી રાજી રહે. બાકી, લક્ષ્મીજીના કાયદા ના પાળે ને લક્ષ્મીજીની પૂજા કરે, તો તે ક્યાંથી રાજી થાય ?
ભગવાન કહે છે, કે આ સંસાર ક્યાં સુધી ? ત્યારે કહે, ક્લેશવાસી મન રહે ત્યાં સુધી. મન ક્લેશરહિત થયું તો મુક્તિ. પછી જ્યાં મન જાય ત્યાં સમાધાન રહે.
આ નાનો બાબો અહીં અમારી વાણી સાંભળે છે તે તેનેય ઠંડક લાગે છે. એય ઠંડા પાણીને ઠંડું ને ઉકળેલ પાણીને ઉકળેલું સમજે. ઘેર ઝઘડો થાય ત્યારે જુએ, કે પપ્પાએ મમ્મીને આમ કહ્યું ને મમ્મી પપ્પાને આમ કહ્યું. તે સમજણ તેને હોય. તે પાછો મહીં ચીતરે કે ફલાણાનો વાંક લાગે છે. તે હું નાનો છું, તેથી મારું ચલણ નથી પણ મોટો થઈશ ત્યારે આપીશ. બાબો તો ક્લેશિત આંખોય સમજે ને ટાઢી આંખોય સમજે !
ક્લેશ થાય તે કાળ તો જેમ તેમ વીતી જાય, પણ તે વખતે અનંત અવતારનું બાંધી લીધું. અનંત અવતારથી ક્લેશબીજ ભરેલાં છે તે સામગ્રી મળતાં જ ક્લેશ ઊભો થાય. જ્ઞાની પુરુષ ક્લેશબીજ ભરેલાં હોય તેને બાળી મૂકે, તે પછી ફ્લેશ ઊભો ના થાય.
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર કહે છે, કે જેને ઘેર એક દિવસ ક્લેશ વગરની જશે, તેઓને અમારા નમસ્કાર છે !
| SR No. | 008824 |
| Book Title | Aptavani 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dada Bhagwan |
| Publisher | Mahavideh Foundation |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 129 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati & Akram Vigyan |
| File Size | 48 KB |