________________
પુત્રની મમતાથી કેવલ દુ:ખ છે; વિચારે કે પારકી વસ્તુથી કદાપિકાળે સુખી થવાશે નહિં, ગધેડાના ઉપર કસ્તુરની ગુણ તથા હીરા માણેકની ગુણ ચઢાવીએ, ત્યારે ગધેડા જાણે કે એ મારૂં છે. પણ તે તેનું નથી, તેમ પવસ્તુના સંયોગથી આ પણે મમતા કરીએ છીએ, પણ તેમાં આ માનું કંઇ નથી, માટે આતના વખતમાં વિપત્તિ સમયે સગાંવહાલાંના મરણથી વિ ચારવુ કે હે ચેતન તે મરી ગયો. તે તા
થી રાખે રખાય તેમ નથી, તો ફગછે. કેમ અધીરો થાય છે, તારે અને તેને એટલેજ સંબંધ હો, શોક કરવાથી અને વાર રેવાથી તારું કંઇ વળવાનું નથી. એ સારની અસારતા મનમાં ભાવ, તારૂ સગું મરણ પામવાથી તું જેમ દુઃખ કરે છે, તેમ
જા કેમ કરતા નથી, તેનું કારણ એ છે
