________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
કન્યાવિક્ય દોષ,
( ૯૭ )
ને જુએ છે તે ઉંટ ભિક્ષાના ટુકડા ખાતું હતું તે દી 4. આ બનાવ જોઈ ઉંટવાળે પોકે પોક મૂકી રોવા લા ગ્યા, તેથી સંત પણ જાગી ઉઠ, ને ઉટવાળાને પૂ. છયું તો બનેલી બીના જાણવામાં આવી, સંતને આશ્ચ યે લાગ્યું. તે કહેવા લાગ્યા કે: –
હે ભાઈ! ભીક્ષા ખાઈ ગયું તે તો મારી વસ્તુ હતી તેમાં તું શાને રડે છે, હશે, જાનવર છે, છુટી ગયું ત્યારે ખાઇ ગયું. હું કંઈ તેને દાવો કરતો નથી ને કંઇ લ ડાઇ ઝધડે પણ કરતા નથી, હું વળી બીજું માગી લાવીશ. ભેળા ભાઈ રોમાં. .
આ પ્રમાણે સંતનાં વચને સાંભળી ઉંટવાળે બે ૯:-હું કાંઈ મધુકર (ભીક્ષા) માટે રેતો નથી. હું તે ઉંટ માટે રેઉં છું,
ભાઇ ઉંટ માટે કેમ રૂછો ! ઉંટતો સાજુ તાજુ છે. સંતે આશ્ચર્યતાથી પૂછયું.
ઉંટવાળે બે :–ભાઈ ઉટે મફતની વગર મહે નતની કરેલી ભીક્ષા ખાધી તેથી, તેની જીદગી નકામી હરામ હાડકાંની થઈ. હવે તેનાથી કંઈ કામ નહિ થા થ, કેમકે ભીક્ષાનો ટુકડો ખાનારનાં હાડકાં હરામ હોય છે, ને કોઈપણ પ્રકારની મહેનતલાયક તે હેત નથી, શક્ષિાના ટુકડાને ( કડકાનો) સ્વાદ એવો છે કે જેણે એક વખત પણ તેને લાભ લીધો તેનું મન વારંવાર તે તરફ દોડ્યાં કરે છે ને મહેનત કરવી મોત સમાન
For Private And Personal Use Only
