________________
૩૧
*.
ભાવિકો ગિરિરાજના રંગે રંગાઈને અનંત કર્મોનો ક્ષય કરી શક્યા. નિમિત્ત એ જ કે પરિવારે લીધેલો ઉત્તમ નિર્ણય... કોઈના મૃત્યુ બાદ પ્રાર્થના સભા કે પૂજાને બદલે વ્યાખ્યાન કે ભાવયાત્રા ગોઠવવાથી સહુને જ્ઞાન મળે...
૧૬. પતિદેવ
એક સાધ્વીજી ભગવંત જણાવેલ પ્રસંગ ખૂબ મનનીય છે. પૂ. સાધ્વીજીના શબ્દોમાં જ એ માણીએ...
મોટા શહેરમાં ચોમાસુ હતું. સંઘ ખૂબ મોટો, આરાધક વર્ગ ઘણો સારો. ઉપાશ્રય ભર્યો ભર્યો જ રહે. સામાધિક મંડળ, પ્રતિક્રમા મંડળ, પૂજા મંડળ હોવાથી અવસરે અવસરે અનુષ્ઠાન ચાલ્યા કરે.
ઘણી આરાધક બહેનોનો નીકટથી પરિચય થયો. એક વા૨ ૩-૪ બહેનો સામાયિક કરી ઘરે જતાં મળવા આવી. સહેજે વાત વાતમાં પુછ્યું કે ધર્મિષ્ઠાબેન પ્રેમ દેખાણાં નહિં.
એક બેન બોલ્યા કે બહાર ગયા લાગે છે.
મારાથી પ્રશંસા થઈ, “ખૂબ આરાધક શ્રાવિકા છે. મૌનપૂર્વક દરેક આરાધનામાં અનુષ્ઠાનોમાં હોય જ. વળી, મુખ હંમેશા હસતું જ હોય, કયારેય કોઈની સાથે ઉંચે અવાજે બોલતાં સાંભળ્યા નથી.".
“
એક બેન બોલ્યા. હું ખરેખર આરાધક, સમતાધારી અને હસમુખા જ છે. પણ.. સાહેબ ! એમને એક મોટું દુઃખ છે.” “ એમને વળી શેનું દુઃખ ? "
પેલા જૈન ધીમેથી બોલ્યાં, “ સાહેબજી હું બાજુમાં જ રહું છું. કોઈને કહેતાં નહિ. અવાજ એકદમ ધીમો પડી ગયો.. આપતિ એ પાપમતિ છે.
