________________
૪૫
પૈસાની લાલચે બીજે વળાવે. આ દર્દ સમાજના ક્ષયની બીમારીરૂપ જ ગણાય. અહીં એવું દર્દ એ રીતે નથી જ, અને નળકંઠામાં પણ આ બાબતમાં મોટે સુધારે થયો છે તે મારે કહેવું જોઈએ.
લગ્ન વખતે
કેટલાક ભાઈઓફ પઠણના બે વળ પાડવા ઈચ્છે છે. મારો એમાં સૈદ્ધાંતિક વિરોધ છે. તેનું કારણ એ કે આપણે પરિગ્રહવાદથી દૂર રહેવા ઈચ્છીએ છીએ. નાતીલા સહુ સરખા. જ્ઞાતિના બંધારણમાં ગરીબ તવંગરને ભેદ ન હોય. જે વિશાળ કુટુંબવાળો કે પહોળા પનાવાળો ગૃહસ્થ હેાય તે ઘેર ગમે તેટલી હોંશથી જમાડે પરંતુ વેવાઈને ત્યાં મેટી જાન ન લઈ જાય. આડંબર વશ ન થાય પરંતુ નીમેલા માણસથી ઊલટા ઓછા લઈ જઈ વેવાઈનો ભાર ઓછો કરે. આમ વર્તનારને જ હું સાચા તવંગર ગણું છું. જે તવંગર પોતાના સાધન હીન બંધુએ પણ પોતાને પગલે ચાલતાં મુશીબતમાં ન પડે તેવું જોઈને ચાલે એ જ ખાનદાન છે. સાધન સંપન્ન લેકે તે હમેશાં મૂઠીભર જ રહેવાના. એમણે સાધનહીન જનના સાથમાં નીતિલક્ષી અને મદદગાર બની રહેવું એમાં જ એમની હસ્તી અભય છે.
લગ્ન વખતે અને હુતાશણના તહેવારોમાં અસભ્ય ભાષાને કુરિવાજ બંધ કરવાનું કહેવાયું છે તે ઠરાવ
