________________
પીડાતા હતા. હમારી દાદ ફરિયાદ સાંભળનાર કેઈ નહતું. હમારા પ્રદેશમાં પ્રાથમિક કેળવણી પણ નહિ જ જેવી છે. હમારી વસ્તીના ૧૦૦ ગામો પૈકી દરેક પ્રાથમિકશાળાઓ હશે, અજ્ઞાન દશામાં હમે પડેલા છીએ. રોગ ને બિમારીમાં દવાખાનાની સગવડો નથી.
શિક્ષિત વર્ગ દૂર દૂરથી હમને સુધરવાની સલાહ આપે છે. પણ હમારા દીન દુઃખી ગામડાંને હજુ અપનાવ્યાં નથી. સમાજ સેવક હમને સમય આપી શકતા નથી. એટલે હમને સાચા માર્ગે દોરનાર ને તમારા દર્દને ઈલાજ બતાવનાર કોઈ ન હતું. આ અકળાવતી અને ગુંગળાવતી પરિસ્થિતિમાંથી બહાર આવવા હમે પ્રભુ તરફ આશાભરી મીટ માંડી રહ્યા હતા. એવે ટાણે પ્રારબ્ધ ગે–અકસ્માતે સંતપુરુષને ભેટે થયો. એ સાધુ પુરુષની ઈચ્છા હમારા દુખે જાણવાની થઈ. હમારા દુઃખનું વર્ણન એમણે લાગણીપૂર્વક સાંભળ્યું. એમનું હૃદય દ્રવ્યું અને એમને કાર્યક્રમ રદ કરી એમને કિંમતી સમય હમને આપ્યો ને હમારો હાથ ઝાલ્યો અને એ સાધુ પુરુષની પ્રેરણાને લઈ આ મંગળ સમારંભ જાય છે.
લાંબા ભાષણે કરવાની હમારી શક્તિ નથી. ટાઢ અને તડકો સહી દિવસ ને રાત કાળી મજૂરી કરી, અનાજ પકવી અનાજના ઢગલા બુદ્ધિજીવી, વેપારી ને શિક્ષિત વર્ગને ચરણે ધરીએ છીએ અને બદલામાં તમારી સગવડો-કેળવણી ને દોરવણી–ની એમની પાસે આશા રાખીએ
