________________
૬૫
મદ-વિષભ આત્મા, ઝેરી બની જાય છે પ્રાયશ્ચિત્ત લઈ પૂ, પાછું પીયૂષ થઈ શકે.
૯૬. ક્ષમા ક્ષમા એ છે ધરા અવી, ઔદાય-અશ્વિના સમી; કિંતુ સ્ત્રી થકી હારે, વીરતા નરજાતિની. દુર્ગુણીને ભલે આપા, માફી અંગત સદા; સમાજે માફીને છેટે, ઉપગ ન દો થવા. વેરનો બદલો વાળે, ક્ષમા-પ્રેમે મનુષ્ય જે સ્વયં નિમિત્ત રૂડું, સાથ આપે નિસગ તા. મહાશક્તિ ક્ષમા કિંતુ, બને દુર્બળ ઢાંકણ; મત્સ્ય સમાજ માટે તે તો અગતિ કારણ. ભૂલપાત્ર ગણી સૌને, વિવે રહે ઉદાર થઈ; મા કરે ક્ષમા રાખે, સ્વ-પર–શ્રેય સાચવી.
૯૭. જિય સૌન્દર્ય પૂજવા ગ્ય, ન તેને ચૂંથવું ઘટે: જે ચૂકે ને ચૂંથા જે, બેઉ તે નાશ નોતરે. સત્ય સ્વયં પ્રકાશે છે. સત્યને સાજ ના ખપ; નવું સત્ય જ સૌન્દર્ય પામી સત્યાથી સંચરે.
૯૮. આકર્ષણ પ્રણય આકર્ષણે વિને, ઊભાં થાય ઘણાં બધાં વધશે પ્રેમની શુદ્ધિ ઘટીને દેહમૂહતા.
