________________
૫૫
૬૬. બલિદાન વિવે અસંખ્ય ભૂલોને. ભેંસ ન ઉવેખજે; સ્વનું દઈ બલિદાન, જગને સ્વચ્છ રાખજે. જગે હોમાય આરંભે, તપ વિભૂતિ સર્વથા; તો જ અન્યાયની સામે, જેહાદ જગવે પ્રજા. મહાન પુરુષે ભૂલે, સુસંસ્થાએ ઘણું ભૂલે; ત્યારે તે જાણવું નક્કી, સંગે વિપરીત છે. આવી સ્થિતિ બને ત્યારે, બલિદાન સિવાયના વૃથા જતા બીજા, ઇલાજે માનવી તણા. ન સ્થળાંતર કે મૌન, અન્યાય નિવારતાં; ત્યારે અન્યાય સામે ચૈ, વીરો પ્રાણ તજી જતા. અંધાધૂધી પ્રજા વ્યાપી, બને ત્યારે ખરેખર; કાં હોમાઓ પ્રત્યક્ષ. કાં પરેશ કરે તપ.
૬૭. લાઘવચથિ ને ગૌરવગ્રંથિ બીજાની લાઘવગ્રંથિ, ઉવેખી ગૌરવે ચઢેક તે સૂકમ માનથી નિ, અધોગતિ મહીં પડે. ગવિઠને સ્વનો ગર્વ, ચઢાવી ઉચ્ચ શિખરે. ખાડામાં કશે અંતે, માટે ગર્વ ન ધરીએ.
૬૮. પૂર્વગ્રહ પૂર્વગ્રહ ભરી કે'દી, કેઈને ન નિહાળશે; સ્વછ મગજથી નિત્યે, અમીની આંખ રાખજે.
