________________
સમાજગીતા
૨
૩
૧, નિસગ ગયા
(અનુષ્કપ) નિસર્ગનું મહા યંત્ર, બાહ્ય, અંતરે તથા વને; છે તાલબદ્ધ સર્વત્ર. એકલું ત્યાં ન કેઈએ. નિસર્ગ ત્રાજવાં એવાં, જ્યાં રતીભાર ન ક્ષતિ; પરીક્ષા છો જતો લેવા, માનવી ફાવશે નહિ. સંસારી જીવસૃષ્ટિનાં, કર્મો અપે સુખ-દુખે; નૈસર્ગિક જગત-તંત્ર, ચાલે છે જ્ઞાનથી જુઓ. ગર્વ ન કરશે કે, એકાકી સાધના તણે સાધના તે ટકે જેમાં, હોય સાથ નિસર્ગને. કિંતુ નિસર્ગથી સહેજે, ત્યાંય મદદ પિચતી ત્યારે ખરે જ લાગે છે, અકલિત કળા સહી. નરબુદ્ધિ નહિ પચે, શી આ નિસર્ગની કળા ! પ્રાણીમાત્ર રચ્યા દેહે, ને દિલે એકરૂપ જ્યાં. આ શી નિસર્ગની ખૂબી. પિતાનાં પારકાં બને; તે પાછાં થઈ પિતાનાં, અંતે તે સૌ છૂટાં પડે. જગે રહે ન જેનું કે, તેને નિસર્ગ ગોદ દે, ભેટાળે માતૃરૂપે ત્યાં પ્રેમામૃત નિમિત્ત કં.
૪
૬
૭
૮
