________________
૬૮
મેક્ષમાળા
કીરતચંદ વખતચંદ વિ. સં. ૧૯૮૦માં પરલોક પ્રાપ્ત થયા. એઓ જૈન ધર્મને ઉત્સાહી અને એક પ્રકારના ભાવિક હતા. એઓએ મોરબીના પ્રધાનપદમાં નામાંકિતતા મેળવી છે. એમના સ્વર્ગવાસથી બાઈના મનમાં શોક ઘોળાયા કરતો હતો, અને તે જ્યાં કેવળ વિસારે પડ્યો નહતા ત્યાં બીજો શોક ઊભો થયો; એટલે કે એમના પ્રિય પુત્ર ઘેલાભાઈનો સ્વર્ગવાસ થયો. એથી શોક કે ઉત્પન્ન થાય તે વાત પ્રત્યક્ષ અનુભવની છે; પણ બાઈએ સંસારને અનિત્યભાવ, કાળની ગહન ગતિ અને ભાવિ પ્રબળ માનીને ધીરજ ધરી હદયમાં એક પ્રકારને પુણ્ય ભાવ ઉત્પન્ન કર્યો; અને અનાથને ઉપકારકર્તા થાય એવું સાત હજાર રૂપિયા ખર્ચી સદાવ્રત બાંધ્યું, જેની યેજના સારી હોવાથી બહુ કાળ સુધી ચાલશે. જિનેશ્વર ભગવંત પ્રણીત માર્ગની વૃદ્ધિને માટે રૂ. ૪૫૦ ખર્ચા મહાન ભગવતીસૂત્ર અહીંના
સ્થાનકમાં આપવા યોજના કરી. સંવત્સરીના પારણાને ખર્ચ સોએક રૂપિયાને પ્રતિવર્ષ થાય છે તે હંમેશને માટે ચાલુ રહે એવી યોજના પણ એઓએ કરી છે. પાલનપુર ઇત્યાદિક સ્થળે જતાં તેઓએ સારી, ઉદારતા કરી છે. એમ યથાશક્તિ ઉત્તમ કામ તેઓએ કર્યા છે. એ દષ્ટિએ જોતાં તેઓએ પિતા તરફને ઉચ્ચ પ્રકારને એક ધર્મ બજાવ્યો છે. પ્રસિદ્ધકર્તા કૃતજ્ઞભાવ માનીને આશ્રયપત્ર પૂર્ણ કરતાં વિજ્ઞપ્તિ કરે છે કે શક્તિમાન પુરુષો શાસનને પ્રકાશ કરે; વખત નહીં ચૂકી જૈન તત્ત્વ દર્શાવે એવા ગ્રંથે પ્રસિદ્ધ કરો. આવાં ઉત્તમ કામમાં આ બાઈએ પગલું ભર્યું છે, તેથી તેમને શાબાશી ઘટે છે. વિશેષ લખવાનું પ્રયોજન પણ શું? મોરબી, સુરત, અમદાવાદ, લીમડી, મુંબઈ, ભાવનગર, માંડવી, રાજકેટ, જેતપુર, વાંકાનેર વગેરે સ્થળેથી મળેલા આશ્રય માટે ઉપકાર માનું છું. –પ્રસિદ્ધર્તા
