________________
મોક્ષમાળા -
૧૦૩
૧૮૩
શિક્ષાપાઠ છે. અમૂલ્ય તત્વવિચાર
(હરિગીત છંદ). બહુ પુણ્યકેરા પુંજથી શુભ દેહ માનવને મળે,
તેયે અરે ! ભવચક્રને આંટો નહિ એ ટળે, સુખ પ્રાપ્ત કરતાં સુખ ટળે છે લેશ એ લક્ષે લહે,
ક્ષણ ક્ષણ ભયંકર ભાવમરણે કાં અહો રાચી રહે ? ૧ લક્ષ્મી અને અધિકાર વધતાં, શું વધ્યું છે તે કહો?
શું કુટુંબ કે પરિવારથી વધવાપણું, એ નય ગ્રહે, વધવાપણું સંસારનું નર દેહને હારી જ,
એને વિચાર નહીં અહે! એક પળ તમને હવે !!! ૨ નિર્દોષ સુખ નિર્દોષ આનંદ, યે ગમે ત્યાંથી ભલે,
એ દિવ્ય શક્તિમાન જેથી જજીરેથી નીકળે; પરવસ્તુમાં નહિ મૂંઝ, એની દયા મુજને રહી,
એ ત્યાગવા સિદ્ધાંત કે પશ્ચાદુઃખ તે સુખ નહીં. ૩ હું કેણ છું? ક્યાંથી થયે? શું સ્વરૂપ છે મારું ખરું?
કેના સંબંધે વળગણ છે? રાખું કે એ પરહરું? એના વિચાર વિવેકપૂર્વક શાંત ભાવે જે કર્યા,
તે સર્વ આત્મિક જ્ઞાનનાં સિદ્ધાંતતત્વ અનુભવ્યાં. ૪ તે પ્રાપ્ત કરવા વચન કોનું સત્ય કેવળ માનવું?
નિર્દોષ નરનું કથન માને “તેહ” જેણે અનુભવ્યું; રે! આત્મ તારે ! આત્મ તારે! શીધ્ર એને ઓળખે,
સર્વાત્મમાં સમદ્રષ્ટિ ઘો આ વચનને હદયે લખે. ૫
As.
