________________
૧૦૦
સામાળા
થઈ સહકુટુંબ અહીં ભલે રહેા. આપની ઉપવિકાની સરળ ચેાજના જેમ કહે તેમ હું રુચિપૂર્વક કરાવી આપું. અહીં શાસ્રાધ્યયન અને સત્વસ્તુના ઉપદેશ કરો. મિથ્યારંભાપાધિની લાલુપતામાં હું ધારું છું કે ન પડી, પછી આપની જેવી ઇચ્છા.
પંડિત——આપે આપના અનુભવની બહુ મનન કરવા જેવી આખ્યાયિકા કહી. આપ અવશ્ય કાઈ મહાત્મા છે; પુણ્યાનુબંધી પુણ્યવાન જીવ છે; વિવેકી છે. આપની શક્તિ અદ્ભુત છે. હું દરદ્રતાથી કંટાળીને જે ઇચ્છા રાખતા હતા તે એકાંતિક હતી. આવા સર્વ પ્રકારના વિવેકી વિચાર મેં કર્યાં નહેાતા. આવા અનુભવ, આવી વિવેકશક્તિ હું ગમે તેવા વિદ્વાન છું છતાં મારામાં નથી જ. એ હું સત્ય જ કહું છું. આપે મારે માટે જે યાજના દર્શાવી તે માટે આપના બહુ ઉપકાર માનું છું; અને નમ્રતાપૂર્વક એ હું અંગીકાર કરવા હર્ષે બતાવું છું. હું ઉપાધિને ચાહતા નથી. લક્ષ્મીના ફંદ ઉપાધિ જ આપે છે. આપનું અનુભવસિદ્ધ કથન મને બહુ રુચ્યું છે. સંસાર ખળતા જ છે, એમાં સુખ નથી. આપે નિરુપાધિક મુનિસુખની પ્રશંસા કહી તે સત્ય છે. તે સન્માર્ગ પરિણામે સર્વોપાધિ, આધિ, વ્યાધિ અને સર્વ અજ્ઞાનભાવ રહિત એવા શાશ્વત મેક્ષના હેતુ છે.
શિક્ષાપાઠ ૬૬. સુખ વિષે વિચાર—ભાગ ૬
ધનાઢય—આપને મારી વાત રુચી એથી હું નિરભિમાનપૂર્વક આનંદ પાસું છું. આપને માટે હું યાગ્ય
