________________
મોક્ષમાળા
૧૦૩
શિક્ષાપાઠ ૨૨. કામદેવ શ્રાવક
મહાવીર ભગવંતના સમયમાં દ્વાદશત્રતને વિમળભાવથી ધારણ કરનાર વિવેકી અને નિગ્રંથવચનાનુરક્ત કામદેવ નામને એક શ્રાવક તેઓને શિષ્ય હતે. સુધર્મ સભામાં ઇંદ્ર એક વેળા કામદેવની ધર્મઅચળતાની પ્રશંસા કરી. એવામાં ત્યાં એક તુચ્છ બુદ્ધિમાન દેવ બેઠો હતે
તે બોલ્ય: એ તે સમજાયું ! નારી ન મળે ત્યાં સુધી બ્રહ્મચારી, તેમજ જ્યાં સુધી પરિષહ પડ્યા ન હોય ત્યાં સુધી બધાય સહનશીલ અને ધર્મદ્રઢ'. આ મારી વાત હું એને ચળાવી આપીને સત્ય કરી દેખાડું.” ધર્મદ્રઢ કામદેવ તે વેળા કાર્યોત્સર્ગમાં લીન હતે. દેવતાએ હાથીનું રૂપ વેકિય કર્યું, અને પછી કામદેવને ખૂબ ગૂંઘો તે પણ તે અચળ રહ્યો; એટલે મુશળ જેવું અંગ કરીને કાળા વર્ણને સર્પ થઈને ભયંકર ફૂંકાર કર્યા, તેય કામદેવ કાર્યોત્સર્ગથી લેશ ચળે નહીં, પછી અટ્ટહાસ્ય કરતા રાક્ષસને દેહ ધારણ કરીને અનેક પ્રકારના પરિષહ કર્યા, તે પણ કામદેવ કાયેત્સર્ગથી ચળ્યો નહીં. સિંહ વગેરેનાં અનેક ભયંકર રૂપ કયા તેપણ કાત્સર્ગમાં લેશ હીનતા કામદેવે આણું નહીં. એમ રાત્રીના ચાર પહેર દેવતાએ કર્યા કર્યું, પણ તે પિતાની ધારણામાં ફાવ્યો નહીં. પછી તેણે ઉપગ વડે કરીને જોયું તે મેરુના શિખરની પરે તે અડેલ રહ્યો દીઠો.
દિ. આ૦ પાઠા – ૧. “તેણે એવી સુદઢતાને અવિશ્વાસ બતાવ્યો, અને કહ્યું કે જ્યાં સુધી પરિષહ પડવા ન હોય ત્યાં સુધી બધાય સહનશીલ અને ધર્મદઢ જણાય.”
