________________
( ૩૯ ) જ્ય ધ્વનિ કરતું ત્યાંથી આગળ ચાલતું થયું. જ્યાં સુધી તે દૃષ્ટિગોચર થયું, ત્યાંસુધી જેને પ્રવાસી અનિમેષ દૃષ્ટિએ તેનું અવેલેકન કરતે ઉભે રહ્યા.
વસ્તુસ્વરૂપ અદશ્ય થયા પછી જન મુસાફર આગળ ચાલ્ય ત્યાં એક સુંદર દરવાજો જોવામાં આવ્યો. તેની પાસે નજીક આવતાં નીચે પ્રમાણે એક સ્તુતિમય કાવ્ય સાંભળવામાં આવ્યું:
સા .
નારી હેટ ટૂરિ લો રિક્ષા પવિત્ર રર, जाके तेज आगे सब तेजवंत रुके हैं। जाको रूप नीरखी चकित महा रूपवंत, जाकी वपुवाससों सुवास और बुके हैं। जाकी दिव्य. धुनी सुनी श्रवनको सुख होत, जाके तन बच्चन अनेक आइ ढुंके है । तेइ जिनराज जाके कहे विवहार गुन, निहचै निरखी शुफ चेतनसों चुके है ॥ १॥"
આ સ્તુતિ કાવ્ય સાંભળી પ્રવાસીને આત્મા ભક્તિભાવ નાથી ભરપૂર થઈ ગયે. ક્ષણવાર પછી તે જ દિશામાંથી નીચે પ્રમાણે તેની વ્યાખ્યા સાંભળવામાં આવી,
