________________
( ૧૧૪ ) કુમારપાળે ભેગલાં સંકટે. એવી રીતે કેટલાક દિવસ સુધી ત્યાં ગુપ્તપણે રહેવા બાદ સિદ્ધરાજને તેની ખબર મળવાથી તેને મારવા માટે ત્યાં તેણે પોતાના સુભટને મોકલ્યા; પરંતુ કુમારપાળને પ્રથમથી જ તે ખબર મળવાથી તે ગાને વેધ લેઈ ત્યાંથી ભાગી પાટણમાં આવી છેગીઓની જમાતમાં રહેવા લાગ્યા. એવી રીતે કેટલાક દિવસે વીત્યા બાદ વળી દેવગે સિદ્ધરાજને ખબર મળ્યા છે, કુમારપાળ અહિં યોગીઓની જમાતમાં છે. તેથી સિદ્ધરાજે તે સર્વ યોગીઓને ભોજન માટે તેડ્યા, અને એક પછી એક એમ સર્વના તે પિતે પગ ધોવા લાગ્યો; એવામાં પગમાં રાજચિન્ટવાળા કુમારપાળને તેણે ઓળખી કહાડો, પછી પોતાના સુભટોને તેણે હુકમ કર્યો કે, હવે તમારે આ યોગીઓને અહિંથી જવા દેવા નહીં; એમ કહી તેણે છુપી રીતે રઇયાનેવિ મિશ્રિત ભજન તૈયાર કરવાનો હુકમ કર્યો. રાજાની આ ચેષ્ટાથી કુમારપાળ ચેતી ગયા કે, આજે ખરેખર આપણું હવે મૃત્યુ થશે; તોપણ બની શકે ત્યાંસુધી છુટવાનો પ્રયત્ન કરવો એમ વિચારી તેણે પોતાના જળામાં આંગળીઓ બેસી વમન કરીને પોતાનું આખું શરીર ખડી મેલું, આથી બોના યોગીઓને સુમ થવાથી તેઓએ તેને ત્યાંથી કાઢી મેલ્યો; એવી રીતે પોતાનો છુટકારો થવાથી તે કુમારપાળ ત્યાંથી ભાગીને એક આલિંગ નામના કુંભારને ઘેર પહો. એવામાં રાજા ઝેરવાળું ભોજન તૈયાર કરીને આવ્યો. પરંતુ ત્યાં કુમારપાળને નહીં તેને તે સુભટોપર ગુસ્સે થયોઅને ગમે ત્યાંથી તે ગીને શોધી લાવવાને તેણે પોતાના સુભટને હુકમ કર્યો. ત્યારે તે સુભટો પણ તેના પગલાં લેતાં
જોતાં આલિંગ કુંભારને ઘેર ગયા; પરંતુ કુંભારે પ્રથમથીજ કુમારપાળને પોતાના નિભાડામાં છુપાવ્યા હતા. સુભટેએ કુંભારને ધમકી આપી, પરંતુ ત્યાં તે યોગી, નહીં મળવાથી તેઓ નિરાશ થઈને પાછા ગયા. ત્યારે સિદ્ધરાજે બહુજ ગુસ્સે થઈ તેઓને કહ્યું કે, અરે! દુટો. તેમાં પાછા જાઓ અને તેને શોધી લાવીને તમો મને તમારૂં મુખ દેખાડ? તે સાંભળી તેઓ પાછા તે કુંભારને ઘેર આવવા લાગ્યા, પરંતુ કુંભારને તેની ખબર પડવાથી તેણે કુમારપાળને કહ્યું કે, હે રાજકુમાર: હવે તમે અહિંથી તુરત નાશી જાઓ કે હવે મારાથી તમારું રક્ષણ થશે નહીં. તે સાંભળી કુમારપાળ તેનો ઉપકાર માની ત્યાંથી નાશીને એક ભીમ નામના બેદુના ખેતરમાં છુપાયો. તે બેકુએ પણ તેને એક ખાડામાં સંતાડી પર ઝાંખ
નાખ્યાં. સિદ્ધરાજના માણસો પગ જોતાજોતા ત્યાં આવી લાગ્યા તથા ને ધમકી આપી ખેતરમાં તપાસવા લાગ્યા; તેઓએ તે ઝાંખરાના ઢગલા પર પણ