________________
દગો કરનાર છે, માટે ગુપ્ત વેશે આપે મારે ઘેર પધારવું. પછી આચાર્યજીએ તે રાજાનાં માણસને કહ્યું કે, હું આહારપાણી કરીને મધ્યાન્હ સમયે રાજાની સભામાં આવીશ. તે સાંભળી તે માણસે ત્યાં ઉપાશ્રયને ઘેરીને બેઠાં. પછી આચાર્યજીએ એક વૃદ્ધ મુનિને સિહાસન પર બેસાડ્યા, અને પિતે શ્રાવકનો વેષ લઈ જ્યારે બહાર જવા માંડ્યું, ત્યારે રાજાનાં માણસેએ તેમને અટકાવ્યાં. ત્યારે તેમણે કહ્યું કે, હું તે આ નગો એક શ્રાવક છું, અને સુરાચાર્યજી તો અંદર સિંહાસન પર બેઠા છે, વળી મને પાણીની બહુ તરસ લાગી છે, માટે પાણી પીવા જાઉં છું. તે માણાએ વેપ બદલવાથી બરોબર નહીં ઓળખવાથી તેમને જવા દીધા; તેથી તે તુરત ધનપાળને ઘેર આવ્યા, ત્યારે ધનપાળે પણ તેમને સત્કાર કરીને તેમને છૂપી રીતે ભાંયરામાં રાખ્યા; એવામાં કેટલાક તળીઓ નાગરવેલનાં પાનના કરંડીઆ ભરીને ગુજરાત તરફ જતા હતા, તેઓને ધનપાળે એ સેનાપહેરે આપી કહ્યું કે, તમે આ મારા ગુરુને છુપી રીતે એક કરંડીઆમાં રાખીને તમારી સાથે લઈ જાઓ તેઓએ પણ તેમ કરવાની કબુલાત આપવાથી તેઓની સાથે સુરાચાર્યજી પણ છુપી રીતે પાનના કરંડીઆમાં બેસી વૃભપર સ્વાર થઈને રવાના થઈ ગયા.
- હવે અહીં મધ્યાકાળ વીત્યા છતાં પણ જ્યારે સુરાચાર્ય બહાર આવ્યા નહીં, ત્યારે રાજાનાં માણસો એકદમ ઉપાશ્રયમાં ઘુસી ગયાં, અને સિંહાસન પર બેઠેલા મોટા ઉદરવાળા એક ઘરડા સાધુને ઉપાડીને રાજા પાસે લઈ ગયા. તેને જોઈ રાજાએ તે પિતાના માણસને કહ્યું કે, અરે દુષ્ટો !તમે આ કરીને અહીં કેમ લાવ્યા? ખરેખર તમેને આંધળા બનાવીને તે મહાચતુર ગુર્જર સાધુ ત્યાંથી પલાથન કરી ગયા છે. તે સાંભળી તેઓએ જતાં જતાં કહ્યું કે, હે સ્વામી! એક તરસ્યા શ્રાવક શિવાય અમોએ તે ઉપાશ્રયમાંથી કોઈને પણ જવા દીધો નથી, તે સાંભળી રાજાએ અત્યંત ક્રોધ કરી કહ્યું કે, અરે ! અંધાઓ! ખરેખર તે વેપ બદલી તમારી આંખો આંજીને ચાલ્યો ગયો છે; તેમાં કંઈ પણ શક નથી; એમ કહી તેઓને રજા આપી રાજા તો શોકમાં નિમગ્ન થયે. હવે અહીં તિ તંબોળીઓ પણ ચાલતો માર્ગ છેડી આડમાર્ગે ભયંકર જંગલ અને પર્વતો ઓળંગીને મહીનદીને કિનારે આવી પહોંચ્યા. ત્યારે સુરાચાર્યજી પણ ત્યાં ગુજરાતની હદ જણને પ્રગટ રીતે વિહાર કરવા લાગ્યા; તથા અનુક્રમે અણહિલપુરપાટણમાં આવ્યા તે સમયે ભીમરાજાએ પણ તેમનું મોટા આડંબરથી સામૈયું કર્યું. પછી તે સુરાચાર્યજીએ પિતાને સર્વ
JE. ૧૧