________________
૧ ઘોટક દોષ પ્રથમ કહ્યો એહ, વાંકો પગ રાખે વળી જેહ, ૨ લતા દોષ બીજો હવે સુણો, (દીલ) તન હલાવે જે અતિઘણો. ૨ ૩ ઓટિંગણ લેઇ જે રહે, થંભ દોષ તે ત્રીજો કહે, ૪ માલ દોષ ચોથો કહ્યો એહ, મસ્તક અડકાવી૨ હે જેહ. ૫ પગ અંગુઠા મેલી રહે, ઉદ્ધિ દ્વેષ પંચમ તે લહે, ૬ બેહુ પગ પાની જે મેળવે, નિલય દોષ છઠ્ઠો જિન કહે. ૭ ગુહ્ય ઠામે રાખે નિજ હાથ, સબરી દોષ કહ્યો જગનાથ, ૮ ધર્મોપગ૨ણ વાંકુ ગ્રહે, ખલિન દોષ તેહને પણ કહે. ૫ મુખ ચાલના કરે અતિઘણું, ખલિન દ્વેષ આઠમો તે ભણું ૯ ઘુંઘટ તાણીને જે રહે, વહુ દોષ નવમો તે લહે. ૬ ૧૦ લડસડતું પહિરે પહિરણું, દશમો દોષ તંબુત્તર ભણું ૧૧ હૃદય સ્થલ આચ્છાદિ રહે, તે સ્તન દોષ અગીયારમો લહે. ૧૨ વસ્ત્રસું ઢાંકે સવિદેહ, સંયતિ દ્વેષ બારસમો તેહ, ૧૩ (પાં) ભાંપણિ ચાળો કરે અતિ ઘણો, ભમૂહ દોષ તેરસમો સુણો, ૧૪ અંગુલિ હલાવે સંખ્યા કાજ, અંગુલી દોષ ચૌદસમો ત્યાજ. ૧૫ નેત્રતણા જે ચાળા કરે, તે વાયસ દોષ પન્નરમો કહે, ૧૬ પહેર્યાં વસ્ત્ર સંકોડી રહે, કપિ દોષ સોલસમો લહે. ૧૭ મસ્તક ધૂણાવે અતિઘણું, તે શિરકંપ સત્તરમો સુણો, ૧૮ મિદાની પરે જે બડ બડે, વારૂણી દોષં અઢારમો ચઢે. ૧૦ ૧૯ મુંગાની પરે હું હું કરે, મૂક દ્વેષ ઓગણીસમો ધરે, ત્રણ દોષ એ માંહિ ટળે, સોળ દોષ સાધ્વીને મળે ૧૧ લંબુત્તર, થણ ને સંયતિ દોષ, એહ બોલ્યા જિનપતિ વિશેષ, વહુ દોષ ચોથો જબ ટળે, પંદર દ્વેષ શ્રાવિકાને મળે. ૧૨ કાઉસગથી સમતા સુખ થાય, કઠિન કર્મ કોડી ભુલાય, કાઉસગ્ગ કરતાં શિવસુખ હોય, કાઉસગ્ગ સમ તપ ન કહ્યો કોય. ૧૩ દોષરહિત કાઉસગ કીજીએ, તો સ્હેજે શિવ (સુખળ) લીજીએ, ધીવિમલ પંડિતનો શીસ કવિ નવિમલ ભણે સુજગીશ. ૧૪
જ્ઞાનવિમલ સઝાયસંગ્રહ ૦ ૧૫
૪
८
