________________
વ્યિમ્ | दिव्यस्रजो जिन ! नमत्रिदशाधिपानामुत्सृज्य रत्नरचितानपि मौलिबन्धान् । पादौ श्रयन्ति भवतो यदि वा परत्र त्वत्सङ्गमे सुमनसो न रमन्त एव ॥ २८॥
સ્તવન-૨૭
રાગ કેદારો ગોડી મેં કીનો સાહિબ! તો શું અવિહડ રંગ; સો ન મિટે કબહી કરુણાકર, ક્યું ગંગાધર ગંગ. મેં. ૧ માનવ – હંસ ક્યું પંકજ – મધુકર, વિંધ્યાચલ – માતંગ; અર્થ – સૂત્રપટ – તંતુ તણી પરિ, પ્રીતિ અભંગ સુચંગ. મેં. ૨ કુસુમદામ સુરની તુજ પદકજ સેવા કરતી સંગ; રત્નરચિત સુર મુકુટ તજીને, એહિ જ અતિશય રંગ. મેં ૩ નય કહે તિમ મુજ મન તુમ ચરને, લીનો હે એકાંગ; મોજ મહીરાણ સાહિબનો અવિચલ, નિર્મલધ્યાનતરંગ. મેં ૪
काव्यम् ॥ त्वं नाथ ! जन्मजलघेर्विपराङ्मुखोऽपि यत्तारयस्यसुमतो निजपृष्ठलग्नान् । युक्तं हि पार्थिवनिपस्य सतस्तवैव चित्रं विभो ! यदसि कर्मविपाकशून्यः ॥ २९॥
સ્તવન-૨૮
રાગ: આશાફેરી પાસ મોહિ તારી પાસ નિણંદ, ચઉ ગઈ ગમન નિવારી મોરા સ્વામી રે; સેવકને દિલમેં ધારી-મોરા અંતરયામી રે. પાસ. ૧
શાનવિમલ સઝાયસંગ્રહ ૦ ૨૨૫
