________________
તે માટે ઉત્તમ કહ્યો ચિહુગતિમાંહે એહ, પંચમ ગતિને પામવા મૂલમંત્ર વળી જેહ. ૨
ઢાલ
હવે બોલું હું આઠમો રે કચ્છપનો દૃષ્ટાંત રે, ચતુરનર ! વીર જિણંદ કહે ઈસ્યું ગૌતમને હિતવંતરે. વિજન ભાવ ધરી સુણો હો લાલ.
ભવિજન
ભવિજન ૨
ભતિજન
ભવિજન
ભવિજન વિજન ભવિજન ૬
વિજન
નીર ભર્યો દ્રહ રૂઅડો રે અનેક જોયણને માન રે. કહિયેં નીર ખૂટે નહિ રે જિમ નાણીનું નાણ રે. મીન પાઠીન ઘણાં તિહાં રે જલચર જીવ અનેક રે જાતિ ઘણી જિમ નય૨માં રે નિવસે તિમ અતિ છેક રે. પાખરની પરે આચર્યો રે તસ ઉપર સેવાલ રે. ભવિજન પવને પણ તિ ભેદીયે રે જિમ કમલે કરવાલ રે. ભવિજન તિહાં નિવસે એક કાછ(ચ)બોરે જૂનો થિર જસ આય રે ભવિજન પુત્રાદિક પરિવારશું રે સુખમાંહે દિન જાય રે. વાયુવશે તિહાં એકા રે વિખરીયો સેવાલ ૨ે દેખે ગ્રહગણ પરવર્યું રે શશધરબિંબ વિશાલ રે. હરખ્યો હિયડે ચિંતવે રે વસ્તુ અનોપમ એહ રે દેખાડું પરિવારને રે એમ ચિંતી ગયો તેહ રે. ભવિજન તેડી કુટુંબ આવે જિસે રે તે કાછબ તતકાલ રે. ભવિજન૰ પવન ઝકોળ્યો તેટલે ૨ે ઉપર વાળ્યો સેવાલ રે. ભવિજન ૮ ભમી ભમી દ્રહ સઘળો તિહાં રે મનમાંહે થયો ખિન્ન રે. ચતુરનર પણ નિવ દીઠો ચંદ્રમાં રે જિમ દુર્ગતિ સુ૨ત્ન રે. ભવિજન ૯ વળી એહમાં કદિયેક કાછબો રે શશી દર્શન તે લહંત રે. ભવિજનમિથ્યાબલે તેમ હારીયો રે નરભવ ફરી ન લહંત રે. જન્મ જરા જલ પૂરિયો રે દ્રહસમ એ સંસાર રે. તિહાં સંસારી જીવડો રે લચરને અવતાર રે. જ્ઞાન પવને નવિ ભેદિયો રે મિથ્યામત સેવાલ રે. ભવિજન તિહાં કાછિબસમ જાણીયે રે માનવભવ સુકુમાલ . ભવિજન ૧૨
જ્ઞાનવિમલ સઝાયસંગ્રહ ૦ ૧૨૯
૭
ભવિજન ૧૦
ભવિજન
ભવિજન ૧૧
