________________
૩૫
એને હઠથી પણ છોડત નહીં, ભલે પછી મારે જેલમાં જવું પડે આવો ખરાબ વિચાર હૃદયમાં વિચારતો આગળ નીકળી ગયો. થોડી વાર પછી આ માર્ગથી બીજા એક મુસાફરનું આગમન થયું. તે કોઈ મોટો ધર્માત્મા હતો. અને સદાચારી હતો. જયારે આ મુસાફરે તે મરેલી સ્ત્રીને દેખી તો તે મોટા શોક સાગરમાં ડુબી ગયો અને હૃદયમાં વિચાર કરવા લાગ્યો કે આ સંસાર અસાર છે. આ સંસારમાં જન્મ-જરા-મરણરોગ-શોક આદિ પ્રાણિયોને હંમેશાં દુઃખ આપી રહ્યા છે.
આ બધા દુઃખમાં મૃત્યુનું દુઃખ વધારે લાગે છે. યોગીશ્વર પુરૂષોને ધન્ય છે. જેઓએ આ સંસારની અસારતા જાણીને ત્યાગ કરી દીધો. આ તો કોઈ મોટી સદાચારિણી સારા ભાવોવાળી, મધુરભાષિણી ઉચ્ચકુળમાં ઉત્પન્ન થયેલી સ્ત્રી દેખાય છે. અને એવું લાગે છે કે બિચારી કોઈ આવશ્યક કાર્ય માટે જઈ રહી હતી. હાય ! કર્મ કેવું બલવાન છે કે આ બિચારી એકલી આ ભયાનક નિર્જન વનમાં સર્પના કરડવાથી મરી ગઈ. જો હું તે સમયે આ બિચારીની નજીદીક હોત તો અવશ્ય આ સદાચારિણીને બચાવવા માટે હૃદયથી પ્રયત્ન કરત તો સંભાવના હતી કે આ બિચારી મૃત્યુને વશ ન થાત. અને સ્વયંના નિત્ય ધર્મ કર્મ કરીને જન્મને સફળ કરતી રહેતી હોત. જુઓ કેવી મોહિની સુંદર મૂર્તિ છે આ તો કોઈ સાક્ષાત દેવી છે. આ પ્રમાણે વિચાર કરીને તે મનુષ્ય આગળ ચાલ્યો ગયો.
