________________
૪૦ " (દોહા) ત્યાગ ન કર સંગ્રહ કરું, વિષય વચન, જિમ આહાર; તુલસી એ મુજ પતિતડું, વારંવાર ધિક્કાર. કામી કપટી લાલચી, કઠણ લોકો દામ; તુમ પારસ પરસંગથી, સુવરન થાશું સ્વામ. જપ તપ સંવર હીન હું, વળી હું સમતા હીન; કરુણાનિધિ પાળ હે શરણ રાખ હું દીન. નહિ વિદ્યા નહિ વચન બળ, નહિ ધીરજ ગુણ જ્ઞાન; તુલસીદાસ ગરીબ કી, પત રાખો ભગવાન. આઠ કર્મ પ્રબળ કરી, ભમીઓ જીવ અનાદિ, આઠ કર્મ છેદન કરી, પાવે મુક્તિ સમાધિ. સુસા જેસે અવિવેક હું, આંખ મીંચ અંધિયાર; મડી જાલ બિછાયકે, શું આપ ધિક્કાર. સબભક્ષી જિમ અગ્નિ હું, તપીઓ વિષય કષાય; અવછંદા અવિનીત મેં ધર્મી ઠગ દુઃખદાય. કહા ભયો ઘર છાંડકે, તત્ત્વો ન માયા સંગ; નાગ ત્યજી જિમ કાંચલી, વિષ નહીં તજીયો અંગ. પુત્ર કુપાત્ર જ મેં હુઓ, અવગુણ ભર્યો અનંત: યાહિત વૃદ્ધ વિચારકે, માફ કરો ભગવંત. શાસનપતિ વર્ધમાનજી, તુમ લગ મેરી દોડ જૈસે સમુદ્ર જહાજ વિણ, સૂજત ઔર ન ઠોર. ભવભ્રમણ સંસાર દુઃખ, તાકા વાર ન પાર; નિર્લોભી સદ્ગુરુ બિના, કવણ ઉતારે પાર.
