________________
સ્વાધ્યાય સંચય : ૯
૩૪ સત્
શ્રી ગુરુ-માહાત્મા યમનિયમ સંજમ આપ કિયો, પુનિ ત્યાગ બિરાગ અથાગ લહ્યો; વનવાસ લિયો મુખ મૌન રહ્યો, દ્રઢ આસન પદ્મ લગાય દિયો. ૧ મન પીન નિરોધ સ્વબોધ કિયો, હઠજોગ પ્રયોગ સુતાર ભયો; જપ ભેદ જપ તપ ત્યાં હિ તપે, ઉર મેં હિ ઉદાસી લહિ સબ પૈ. ૨ સબ શાસ્ત્રના કે નય ધારી હિયે, મત મંડન ખંડન ભેદ લિયે; વહ સાધન બાર અનંત કિયો, તદપિ કછુ હાથ હજુ ન પર્યો. ૩ અબ કયૌ ન બિચારત હૈ મન મેં, કુછ ઔર રહા ઉન સાધન સે? બિન સદ્ગુરુ કોય ન ભેદ લહે, મુખ આગલ હૈ કહ બાહે? તક ૪ કરુના હમ પાવત હે તુમકી, વહ બાત રહી સુગુરુ ગમકી; પલમેં પ્રગટે મુખ આગલસેં જબ સદ્ગરચર્ન સુપ્રેમ બસેં. ૫ તનસે મનસે ધનમેં સબસે, ગુરુદેવની આન સ્વઆત્મ બસેં, તબ કારજ સિદ્ધ બને અપનો, રસ અમૃત પાવહિ પ્રેમ ઘનો. ૬ વહ સત્ય સુધા દરસાવહિંગે, ચતુરાંગુલ હે દેગસે મિલહે; રસ દેવ નિરંજન કો પિવહી, ગહિ જોગ જુગાજુગ સો જીવહિ. ૭ પર પ્રેમ પ્રવાહ બઢે પ્રભુસે, સબ આગમભેદ સુઉર બસે, વહ કેવલકો બીજ ગાનિ કહે, નિજકો અનુભી બતલાઈ દિયે. ૮
પત્રાંક ૨૬૫, રાળજ, ભાદરવા સુદ ૮, ૧૯૪૭
