________________ અધ્યાત્મને પંથે શ્રીમદ્ રાજચન્દ્ર ગ્રંથ પત્રાંક 254 ને ટૂંકમાં સાર આ પત્ર શ્રીમદ્ રાજચન્દ્રજીએ ખંભાતના મુમુક્ષુઓના માર્ગદર્શન અર્થે લખેલે છે. પ્રથમ તે જીવને મુમુક્ષુતાની ભાવના જ થતી નથી એ સૌથી મોટો દેષ છે એમ કહી મુમુક્ષતાની વ્યાખ્યા કરી છે. ત્યાર પછી મુમુક્ષુતાની પ્રાપ્તિમાં સ્વછંદને કે છોડવાની અને તે માટે આત્મનિરીક્ષણની આવશ્યકતા બતાવી છે. મુમુક્ષતા પ્રાપ્ત કર્યા પછી પણ સાક્ષાત્ “માર્ગ પ્રાપ્તિને રોકનારાં નીચેનાં ત્રણ કારણોનું વિશેષ વ્યાખ્યાન કર્યું છે. (1) આ લેકની અલ્પ પણ સુખેરછા (2) પરમ વિનયની ઓછાઈ (3) પદાર્થને અનિર્ણય. તત્કાલીન ઘણાખરા મુમુક્ષુઓમાં આ કારણેને સદ્દભાવ તેઓશ્રીને દષ્ટિગોચર થયે Tહત તેમ જણાવી વિનયગુણની વિશિષ્ટ આરાધના દ્વારા મહાત્માને નિર્ણય કરીને મહાસક્તિ મટાડવાની આજ્ઞા કરેલ છે. મહાસક્તિ મટવાથી નિઃશંકતા, નિઃશંકતાથી નિર્ભયતા, નિર્ભયતાથી નિઃસંગતા છે અને તેથી પરમાત્મપદની પ્રાપ્તિ હોય છે એમ જણાવ્યું છે. છેલ્લે, પરસ્પર ધર્મવાર્તામાં અને તત્ત્વવિચારમાં ઉદ્યમવંત રહી સમયનો સદુપયોગ કરવા ભણી લક્ષ દેરી વાત્સલ્યભાવ દર્શાવી પત્રની સમાપ્તિ કરી છે. અધ્યાત્મને પંથે
