________________
તપકલ્યાણક સ્તુતિ]
ખડન ગલન આદત ધરે, તુરત મૃતક હો જાય. ૧૨. તીન જગત મેં અશુચિ હે, માનુષ તન અધિકાય, વસ્ત્ર માલ જલ શુચિ દરબ, પરશ અશુચિ હો જાય. ૧૩. મિથ્યા શ્રદ્ધા ધાર કે, હિંસાદિક બહુ પાપ, કરે કષાયન વશ રહે, હો પ્રમાદ સંતાપ. ૧૪. મન વચ કાય ન થિર રહે, યોગ ભાવ હિલ જાય, કર્મવર્ગણા પુંજ તવ, આવત તહં અધિકાય. ૧૫. બંધ હોય પિંજરા બને, કાર્મણ તન દુખદાય, જબ તક યહ ટૂટે નહીં, મુક્તિ ન કોય લહાય. ૧૬. સંવર ભાવ વિચારિયે, સમ્યગ્દર્શન સાર, સંયમ અર વૈરાગ્ય સે, રુકે કર્મ કી ધાર. ૧૭. આતમ ધ્યાન મહા અગનિ, જબ નિજ મેં પ્રજલાય, કોટિક ભવ બાંધે કરમ, તુરત ભસ્મ હો જાય. ૧૮. તપ સમાન ઇસ જીવ કા, મિત્ર ન કો સંસાર, નિશ્ચય તપ નિજ આતમા તારે ભવદધિ ખાર. ૧૯. પુરુષાકાર અકૃત્રિમા, લોક અનાદિ અનંત, ઊરઘ મધ્ય અધો વિષે સિદ્ધ લોક સુખવંત. ૨૦. દુર્લભ હે ઇસ લોક મેં, નર તન દીરઘ આયુ, ઇન્દ્રિય બલ કી પૂર્ણતા, ડસે ન રોગ કુ વાયુ. ૨૧. એક ઇન્દ્રિય પર્યાય તે, ચઢન કઠિન સંસાર, બિરલા નરતન પાવતા, જો સબ તન મેં સાર. ૨૨. યા તન પાય ન તપ કિયા, લિયા ન નિજરસ સ્વાદ, મૂરખ અવસર ચૂકતા, છાડે ના પરમાદ,૨૩ ધર્મ મિત્ર યા જીવ કા, જો રાખે શિવ માહિં, દુર્ગતિ સે રક્ષા કરે, સુખ દેવે અધિકાર્ડિ. ૨૪. હા હા ધિક્ ધિક્ હૈ મુઝે, ઇતના કાલ ગમાય, મોહ રાજ્ય પુત્રાદિ મેં કર નિજ સુખ વિસરાય. ૨૫.
