________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० ४ गा ६ प्रमादवर्जनेऽगउदत्तदृष्टान्तः
७५
युष्मान् शीघ्रमेव शंखपुरं प्रापयिष्यामि । तच्छ्रुत्वा - तौ गोकुलादागतौ पुरुषौ, अन्ये च धनिनः पान्थास्तेन सह चलिताः ।
तदा जटाजूटमुकुट स्त्रिश्लकुण्डिकाधारी भस्मोद्धूलितशरीरो योगी भिक्षुः संमिलितः । स तदाऽगडदत्तं वदति-वत्स ! शंखपुरे ममापि गन्तव्यम्, किंतु मस्संनिधौ स्वर्णदीनाराः सन्ति, ते धार्मिकपुरुषैः परमार्थकार्यार्थ दत्ताः तान् गृहाण, यथाse मार्गे निःशङ्कमनसा व्रजामि । इत्युक्त्वा स तस्मै राजकुमाराय दीनारग्रन्थिकां दत्त्वा सार्थिकैः सह चलितः । स च गानेन, नृत्येन गत्या, चेष्टया स्वरेण, को मैं शीघ्र ही शंखपुर पहुँचा दूंगा । अगडदत्त की इस बात को सुनकर गोकुल से आये हुए वे दोनों पुरुष तथा और भी बहुत से धनिक मुसाफिर उसके साथ वहां से चले ।
मार्ग में चलते ही इनको एक योगी मिला - जिसके मस्तक पर जटाजूट का मुकुट जैसा रखा था, त्रिशूल एवं कुण्डिका जिसके हाथ में थी । भस्म से जिसका समस्त शरीर आच्छादित हो रहा था । उसने अगदत्त से कहा वत्स ! शंखपुर मुझे भी जाना है किन्तु मेरेपास सोना महोरें हैं, इनको कितनेक धार्मिक पुरुषोंने मुझे परमार्थ कार्य के लिये दिया है इसलिये तुम इनको अपने पास रखलो तो मैं निःशंक बनकर मार्ग में चलता रहूंगा । अगडदत्त ने उसकी बात को मान लिया और उसके द्वारा दी गई दीनारों की पोटली को अपने पास रथ में रखलिया | बाबाजी अब निश्चिन्त होकर अन्य मुसाफिरों के साथ २ आगे २ चलने लगे । योगी तो थे ही इसलिये साथ के लोगों को वह
આપ લેાકેાને હું જલ્દીથી શંખપુર પહેાંચાડી દઇશ. અગડદત્તની વાત સાંભ ળીને ગાકુળથી સાથે થએલા તે બન્ને પુરુષા તેમજ બીજા પણ ઘણા ધનિક મુસાફર તેની સાથે ચાલ્યા.
મામાં ચાલતાં ચાલતાં તેમને એક ચેાગી મળ્યા. જેના મસ્તક ઉપર મેાટી જટા હતી, તેના હાથમાં ત્રિશૂળ અને ખપ્પર હતું. તેના આખા શરીરે રાખ ચાળેલી હતી. તેણે અગડદત્તને કહ્યુ, વત્સ ! મારે પણ શ ંખપુર જવુ છે, પરંતુ મારી પાસે સેાના મહારા છે કેટલાક ધનિક પુરુષાએ પરમાર્થ કા માટે મને તે આપી છે. આને આપ જો આપની પાસે રાખે તે હું નિશ્ચિત રસ્તા કાપીશ. અગડવ્રુત્ત તેની વાત માની લીધી અને તે સાધુએ આપેલી સેાના મહેરાની પાટલી પેાતાના રથમાં મૂકી. ચેાગી નિશ્ચિત મની બીજા મુસાફ઼ાની સાથે આગળ આગળ ચાલવા લાગ્યા. તે ચેાગી તા હતા જ એટલે ગાનતાન અને
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૨
