________________
पितुर्वचनं निशम्य कुमारौ ब्रूतः -
उत्तराध्ययनसूत्रे
मूलम् -
जस्सथि मच्चुणा सक्खं, जस्स वेत्थिं पलायणं । जो जाणे 'नै मरिस्सामि, सो है "कंखे सुंए सिया ॥२७॥
१५
छाया - यस्यास्ति मृत्युना सख्यं यस्य वास्ति पलायनम् ।
यो जानाति न मरिष्यामि, स हु काङ्क्षति श्वः स्यात् ॥ २७ ॥ टीका' जस्सत्थि - इत्यादि
हे तात ! यस्य जनस्य मृत्युना सह सख्यं = मैत्र्यम् अस्ति । वा अथवा यस् मृत्योः पलायनम् अस्ति =यदा मृत्युरागमिष्यति तदाऽहं प्रपलाय्यान्यत्र गमिष्यामि इति । तथा-यो जनः ' अहं न मरिष्यामि ' इति जानाति । स हु=स एव श्वः = आगामि दिवसे ' इदं मम स्यादि ' ति काङ्क्षति = अभिलषति ॥ २७ ॥
विचरेंगे । अर्थात् हे बेटा ! अभी ऐसा करो कि हम तुम दोनों अविरत सम्यग्दृष्टि बन जावें पश्चात् दीक्षा ले लेंगे || २६॥
कुमारोंने पिताके इन वचनोंका उत्तर इस प्रकार दिया - 'जस्सत्थि' इत्यादि ।
अन्वयार्थ - हे तात! (जस्स मच्चुणा सक्खं यस्य मृत्युना सख्यम्) जिस मनुष्यकी मृत्युके साथ मैत्री है अथवा (जस्स पलायणं अस्थियस्य पलायनम् अस्ति ) जिसका मृत्युसे पलायन है - जिस समय मृत्यु आवेगी उस समय में भाग करके अन्यत्र चला जाऊंगा-ऐसा विचार है अथवा (न मरिस्सामि इइ जो जाणे- न मरिष्यामि इति यो जानाति ) मैं नहीं मरूंगा ऐसा जो अपने आपको मानता है (सो- सः) वही प्राणी (सुए - श्वः) आगामी दिवसमें "यह मेरा है" ऐसा विचार करता है ।
રાદિકામાં વિચરશું. અર્થાત્ હૈ બેટા! અત્યારે એવું કરો કે, હું અને તમે અવિરત સમ્યગ્દષ્ટિ બનીએ પછીથી દીક્ષા લઈ લેશું. ॥ ૨૬ ॥
डुभारोमे पितानां थे वयनानो उत्तर या प्रभा माग्यो - "जस्सत्थि त्यिाहि! अन्वयार्थ—हे तात! जस्स मच्चुणा सक्खं - यस्य मृत्युना सख्यम् ने मनुष्यनी मृत्युनी साथै भित्रता छे, जस्स पलायणं अस्थि-यस्य पलायनम् अस्ति અથવા જેને મૃત્યુ સાથે પનારો છે, જે વખતે મૃત્યુ આવશે ત્યારે ભાગીને मीने यादयो महाश, मेव। विचार हे अथवा न मरिस्सामि इइ जो जाणे-न मरिष्यामि इति यो जानाति हुँ नहीं भ३ येवु ने पोताना मनथी माने छे. सो-सः ते आणी सुए-श्वो आगामी हिवसोभां “मा भाई छे.” मेव। वियार ४रते रहे छे.
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૨
