________________
१९६
श्री दशवैकालिकसूत्रे
कायरूपो येषां ते तथा तान् श्रुतशीलबुद्धया = ज्ञानाचारगोचरया बुद्धया आराधयेत् = संमानयेत् । तोषयेत् = तन्मनोऽनुकूलप्रवृत्त्या प्रसादयेदित्यर्थः ||१६|| मूलम् - सोच्चा ण मेहांवी सुभासियाई, सुस्सूसए आयरियमप्पभत्तो । आराहइत्ता णं गुंणे अणेगे, से पावैइ सिद्धिर्मेणुत्तरं ॥१७॥ " - तिबेमि ॥
99
छाया - श्रुत्वा णं मेधावी सुभाषितानी, शुश्रूषते आचार्यम् अप्रमत्तः । आराध्य णं गुणान् अनेकान् समाप्नोति सिद्धिमनुत्तराम् | १७ | इति ब्रवीमि ।।
टीका- 'सोच्चाण' इत्यादि । मेधावी = गुरुभाषितार्थधारणधी संपन्नो मुनिः, सुभाषितानि तीर्थकर संकीर्तितविनयाराधनवचांसि श्रुत्वा = आकर्ण्य = वाक्यालङ्कारे, अप्रमत्तः = निद्रालस्यादिरहितः सावधानः सन्नित्यर्थः, आचार्य = गणिनं रत्नाधिकं वा शुश्रूषते - विनयादिना समाराधयति स विनीतो मुनिः अनेकान् बहून = गुणान= ज्ञानादीन आराध्य= संसेव्य, अनुत्तरां सर्वोत्कृष्टां सिद्धि-सिद्धगतिं मुक्तिमिति यावत् प्राप्नोति = लभते ॥१७॥ इति ब्रवीमि पूर्ववत् ॥
3
विनयसमाधिनामनवमाध्ययने प्रथम उद्देशः समाप्तः ॥ ॥९- १॥
और ज्ञानाचार की बुद्धि से आराधना करे, तथा उनके मन के अनुकूल प्रवृत्ति करके उन्हें संतुष्ट रखे ॥१६॥
' सोचाण' इत्यादि । गुरु महाराज द्वारा उपदेश दिये हुए अर्थ को धारण करनेवाली बुद्धिसे युक्त मुनि, तीर्थङ्कर भगवान् के कहे हुए विनय आराधना के वचनो को सुनकर प्रमाद का परित्याग करके सावधान हो कर अचार्य महाराज तथा दीक्षा में बडे साधुका
મહારાજની એકગ્ર ચિત્ત અને જ્ઞાનાચારની બુદ્ધિથી આરાધના કરે, તથા તેમના મનની અનુકૂળતા પ્રમાણે પ્રવૃત્તિ કરીને તેમને પ્રસન્ન રાખે (૧૬)
6
, सोचाग० ' त्याहिलागुइ महाशन द्वारा प्राप्त थयेला उपदेशना अर्थने ધાણ કરવાવાળી બુદ્ધિથી યુકત મુનિ, તીર્થંકર ભગવાને કહેલાં વિનય આરાધનાના વચનાને સાંભળી પ્રમાદને પરિત્યાગ કરી સાવધાનતાપૂર્વક આચાર્ય મહારાજ તથા
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્રઃ ૨
