________________
३३८
राजप्रश्नीयसूत्रे
tयकान कामभोगान प्रत्यनुभवन्तो विहरमाणान् पश्यन्ति । दृष्टा एवम् - अनुपदं बक्ष्यमाण ं वचनम् अवादीत् - अहो ! वित्मयः खलु अहम् अधन्यः - धन्यो न, अपुण्य:पुण्यहीनः, अकृतार्थः अकृतेष्ट सिद्धिकः, अकृतलक्षणः- शुभलक्षणहीनः, ही श्रीवर्जितःलज्जालक्ष्मीहीन, हीनपुण्यचातुर्दशः - हीनपुण्य :- क्षीणपुण्यः, अत एव चातुर्दश:कृष्ण चतुर्दश्यां जातः, दुरन्तप्रान्त लक्षण:- दुरन्तं - दुष्टायसानम् अत एव प्रान्तम् अमनोज्ञ लक्षण ं यस्य स तथा - कुलक्षणयुक्तः, अहमस्मि । यदि - चेत् खलु अहं मित्राणां - सहगतानां वा-अथवा ज्ञातीनां - पितृव्यादीनां वा निजकानांहितैषिणां वा वचनम् अश्रोष्थ - श्रवणपथमानेष्यम् तदा तर्हि खलु अहमपि एव - मेव-मत्सहागतवज्रमणिविक्रयि पुरुषवदेव, उपरि- ऊर्ध्वभागे, मासादवरगतः - सुन्दरप्रासादस्थितः वज्रमणिविक्रयिसदृशो भूत्वा यावद् व्यहरिष्यम् - अस्थास्यम् विविधसुखसम्पन्नोऽभविष्यम् | तत् - त माद्धेतोः, तेन अनन्तरोक्तेन अर्थेन-लोहवणिगूरूपेण दृष्टान्तेन, हे प्रदेशिन ! एवम् इत्थम्, उच्यते- कथ्यते यत् हे प्रदेशिन ! त्वं पश्चादनुतापिको मा भवेः, यथा येन प्रकारेण सः - अन्तरोक्तः, अयोहारकः पश्चादनुतापिकोऽभृत् । । सू० १५४ ॥
मूलम् - तए णं से पएसी राया संबुद्धे के सिकुमारसमणं वंदन जाव एवं वयासी - णो खलु भंते अहं पच्छाणुताविए भविस्सामि जहा चेव से पुरिसे अयभारए । त इच्छाम णं देवाणुप्पियाणं अतिए केवलिपन्नत्त धम्मं निसामित्तए । अहासुहं देवाणुप्पिया ! मा परिबंध करेह | धम्मकहा, जहा चित्तस्स तहेव जाव गिहिधम्मं पडिवज्जइ, जेणेव सेयविया नयरी तेणेव पहारेत्थ गमणाए । १५५ ॥
छाया - - ततः खलु स प्रदेशी राजा संबुद्धः केशिकुमारश्रमणं वन्दते यावत् एवमवादीत्-नो खलु भदन्त ! अहं पश्चादनुतापिको भविष्यामि यथैव स पुरुषो
'तए णं से पएसी राया' इत्यादि ।
सूत्रार्थ - (तणं से पएसी राया संबुद्धे) इस तरह से बहुत समझाने पर वह प्रदेशी राजा बोध को प्राप्त हो गया (के सिकुमारसमणं जाव बंदइ
'तए णं से पएसी राया' इत्यादि ।
सूत्रार्थ - (तएण से पएसी राया संबुद्धे) या अभागे हुन समभववाथी ते प्रदेशी राजने बोध प्राप्त थयो ! (केसि कुमारसमगं जाव वंदइ एवं वयासी) पछी ते
શ્રી રાજપ્રશ્નીય સૂત્ર : ૦૨
