________________
सुबोधिनी टीका सू. १५४ सूर्याभदेवस्य पूर्वभवजीवप्रदेशोराजवर्णनम् ३३३ एवमवादीत्-अहो !! खलु अहम् अधन्यः अपुण्यः अकृतार्थः अकृतलक्षणः हीश्रीवर्जितः हीनपुण्यचातुर्दशो दुग्न्तप्रान्तलक्षणः । यदि खलु अहं मित्राणां वा ज्ञातीनां वा निजकानां वा वचनम् अश्रोष्यं तदा खलु अहमपि एवमेव उपरि प्रासादवरगतः यावद् व्यहरिष्यम् । तत् तेनार्थेन प्रदेशिन् ! एवमुच्यते-मा त्वं ! प्रदेशिन् ! पश्चादनुतापितो भवेः, यथा वा स पुरुषोऽयोहारकः । ॥ सू० १५४ ॥ कर रहे थे देखा(पासित्ता एवं वयासी-अहाणं अहं अधन्ना, अपुन्ना, अकयत्था, अकयलक्षणो हिरिसिरिवजिओ हीणपुण्णचाउद्दसे दुरंतपंतलक्खणे) तो देखकर इस प्रकार विचार किया-अरे! मैं कितना अधन्य हूं, पुण्यहीन हूं, अकृतार्थ हूं, शुभलक्षण रहित हूं. लज्जा लक्ष्मी दोनों से वर्जित हूं, हीनपुग्यचातुर्दश हूं अर्थात् हीनपु यवाला हू इसी लिये कृष्णपक्ष की चतुर्दशी में जन्मा हूँ, दुरन्त पान्तलक्षणवालाहूं-दुष्टावसानवाले अमनोज्ञ लक्षणों से युक्त हूं (जइ णं अहं भित्ताण वा णाईण वा णियगाण वा वयण सुणे तओ तो णं अह पि एवं चेच उप्पिं पासायवरगए जाव विहरतओ) यदि मैं साथ गये हुए मित्रों के, अथवा पितृव्यादि ज्ञातिजनों के वा अपने हितैषियों के वचनों को मान लेता, तो मैं भी इन्हीं साथ के आये हुए वज्रविक्रेता पुरुषों की तरह ही प्रासादों में रहता हुआ विविध सुख सम्पन्न बनकर अपने समय का आनन्दपूर्वक व्यतीत करता (से तेणेट्टणं पएसी ! एवं वुच्चइ, मा तुमं पएसी ! पच्छाणुताविए भविजासि, जहा व से पुरिसे अयभारए) इसी कारण हे प्रदेशिन् ! मैंने ऐसा कहा है कि अहो ण अहं अधन्नो, अपुन्नो अकयत्थो, अकयलक्खणो हिरिसिरिवज्जिओ हीणपुण्णचाऊद्दसे दुर तप तलक्खणे) तेभने ने प्रमाणे विया२ કર્યો કે અરે ! હું કેટલે અભાગિયો છું. અધન્ય છું. પુણ્યહીન છું, અકૃતાર્થ છું શુભલક્ષણ રહિત છું, લજજા લયમી બન્નેથી વર્જિત છુ હિનપુણચાતુર્દશ છું, એટલે કે હીન પુણ્યવાળો છું. એથી જ કૃષ્ણ પક્ષની ચતુર્દશીના દિવસે જન્મ પામે છે, દુરંત પ્રાન્ત લક્ષણવાળો છુ, દુષ્ટાવસાવવાળા અમનેશ લક્ષણોથી યુક્ત છું. (जइण अहमित्ताण वा णाईण वा णियगाण वा वयण सुणे तओ तो ण अह' पि एव चेव उप्पि पासायवरगए जाव विहरेंतओ) साथवा भित्राना કે ષિતૃવ્યાદિ જ્ઞાતિજનેના કે પિતાના હિતેચ્છુઓના વચને માની લેતે તો હું હું પણ મારી સાથે આવેલ વાવિકેતા પુરૂષોની જેમ જ પ્રાસાદમાં રહીને વિવિધ सुभ सपन मनीन पोताना समयने भान पूर्व पसार ४२त. (से सेण?णं पएसी ! एवं वुच्चइ, मा तुमं पएसी ! पच्छाणुताविए भविज्जासि, जहाव से पुरिसे अयमारए) मेथी प्रशिन् ! मैं 20 प्रणेमारधु छ रेभ अयो
શ્રી રાજપ્રશ્રીય સૂત્ર: ૦૨
