________________
ज्ञाताधर्मकथाङ्गसचे श्रेयः उचितं खलु मम सुव्रतानामार्याणामन्ति के प्रत्रजितुम्, एवं संप्रक्षते-विचारयति, संप्रेक्ष्य-विचार्य 'कल्लं जाव पाउप्पभायाए ' कल्यं यावत् प्रादुष्पमाला. थाम् पातः सूर्योदयसमये यत्रैव तेतलिपुत्रस्तत्रैव उपागच्छति उपागत्य • करयलपरि ' करतलपरीगृहीतं मस्तकेऽञ्जलिं कृत्वा एवमवदत्-एवं खलु हे देवानुप्रिय! भया सुव्रतानामार्याणामन्ति केधर्मः ‘णिसंते' निशान्तः श्रुतः, 'जाव अब्भणु उसे कैसे हो सकती है । इस लिये मुझे अब यही उचित है कि मैं सुव्रता आर्यिका के पास प्रवजित हो जाऊँ । ( एवं संपेहेइ, संपेहित्ता कल्लं जाव पाउप्पभायाए जेणेव तेयलिपुत्ते तेणेव उवागच्छह) इस प्रकार जब वह विचार कर चुकी तो विचार करके फिर जब प्रातःकाल हुआ और सूर्य का उदय हो चुका तब जहाँ तेतलिपुत्र था वहां पहुंची (उधागच्छित्ता करयल० एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पिया | मए सुब्बयाणं अजाणं अंतिए धम्मे णिसंते जाव अन्मणुनाया पव्वइत्तए, तएणं तेयलिपुत्ते पोहिलं एवं वयासी-एव खलु-तुमं देवाणुप्पिए ! मुंडा पन्चझ्या समाणी कालमासे कालं किच्चा अन्नयरेसु देवलोएसु देवत्ताए उववज्जिहिसि, तं जइ णंतुमं देवाणुप्पिए! ममं ताओ देवलो. याओ आगम्म, केवलिपनत्ते धम्मे बोहेहि तो हं विसज्जेमि ) वहां जा कर उसने दोनों हाथ जोड कर उस को नमस्कार किया-बाद में वह इस प्रकार उससे कहने लगी हे देवानुप्रिय ! बात ऐसी है कि मैंने દરકાર જ શી હોય ? એથી મને હવે એજ યોગ્ય લાગે છે કે હું સુત્રતા આર્થિકાઓની પાસે પ્રજિત થઈ જાઉ.
( एवं संपेहेइ, संपेहित्ता कल्लं जाव पाउप्पभायाए जेणेव तेयलिपुत्ते तेणेव उवागच्छइ)
આ રીતે જ્યારે તેણે ચેકસ વિચાર કરી લીધું ત્યારે તે સવારે સૂર્યોદય થતાં જ્યાં તેતલિપુત્ર અમાત્ય હતું. ત્યાં પહોંચી
( उवागच्छित्ता करयल० एवं क्यासी-एवं खलु देवाणुप्पिया ! मए सुन्वयाणं अज्जाणं अंतिए धम्मे णिसंते जाव अब्भणुन्नाया पव्वइत्तए, तएणं तेयलिपुत्ते पोट्टिलं एवं वयासी-एवं खलु तुमं देवाणुप्पिए ! मुंडा पव्वइया समाणीकालमासे कालं किच्चा अन्नतरेसु देवलोएम देवत्ताए उववज्निहिसि तं जाणं तुम देवाणुप्पिए ! ममं ताओ देवलोयाओ आगम्म, केवलिपन्नत्ते धम्मे बोहेहि तो हं विसज्जेमि)
ત્યાં જઈને તેણે તેમને બંને હાથ જોડીને નમસ્કાર કર્યા અને ત્યારપછી તે આ પ્રમાણે કહેવા લાગી કે હે દેવાનુપ્રિય! મેં સુવતા આર્યાની પાસેથી
શ્રી જ્ઞાતાધર્મકથાંગ સૂત્રઃ ૦૩
